SON İKİ MELEZ

Molahonki

Stiles ve Scott beraber ağır duvarı kaldırdığında Kira'nin neredeyse tüm organları dışarı çıkmış ağzından kan akar biçimde yerde yatıyordu.

İşte o anda bütün hayatım boyunca içimde biriktirdiğim öfkeyi dışarı bıraktım.
💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥💥
Koltukta oturan Stiles'ın dizine kafamı koymuş uzanıyordum.

Kira'yı o halde gördükten sonra sinir krizine girip ağlamaya başlamıştım ve hiç kimsenin ona dokunmasına izin vermemiştim.

En sonunda Scott beni büyü ile bayıltıp evlerine götürmüştü.Stiles  bana sessizce şarkı söylüyor ben ise ağlayarak ona eşlik ediyordum.

Molahonki diyarında be-be-be-be-ben zaten do-do doğmuştum bu-bu burada

Yine gi-gi-gi-gi gitsem oynasam orda

Ablam küçükken hep uyumadan önce bana bu şarkıyı söylerdi.

Şarkıya devam edemiyordum çünkü boğazım düğümlenmişti gözlerimi kapatıp nefes almaya çalıştım.

Aklıma gelen düşünce ile birden ayağa kalktım.Stiles'in bana tuhaf bakışlarına aldırmadan kapıya yöneldim.

Scott ve Stiles'in arkamdan geldiğini adım seslerinden anlayabiliyordum.

Arkama dönüp bana yetişmeye çalışan Stiles'a baktım"bana bir motor bul"dedim.Stiles tek kaşını kaldırıp " motor mu kızım sen ne yapacaksın motoru"dedi.

Hafifçe güldüm "sana bul dedim sorgula demedim şimdi hemen bana bir motor bul"diyerek önüme döndüm.

Stiles ise dudaklarını büzdü ve omuzlarını silkip "peki" dedi ve ormanlık alana koşmaya başladı.

45 dakika sonra
Neredeyse tam 45 dakikadır Stiles'ı bekliyordum ama hala daha gelmemişti.

Neredeyse yüzüncü kez kolumdaki saate bakıp sıkıntıyla ofladım "Nerde kaldı bu salak"diyerek ormanlık alana bakmaya başladım.

Cümlemi tamamladıktan bir iki saniye sonra kahverengi kocaman bir kurt ağzında siyah şık bir motorsikletle önüme çöktü.

Nazik olmaya çalışarak motosikleti önüme bıraktığında iğrenç bir manzara ile karşılaştım.

Motosikletin her yerinden salyalar damlıyordu.Yüzümü buruşturarak bir elimle burnumu kapattım "Ben buna asla binmem, iğrenç"dedim ve ayağımla motoru ileri ittim.

Stiles bana bakarak"Iyy bon bono bonmom kızım sen manyak mısın motor dedin getirdik teşekkür edeceğine laf ediyorsun"dedi ve aynı benim gibi yüzünü buruşturdu.

Yüzümü ciddi tutmaya çalışıyordum ama onun bu haline gülmeden edememiştim"iyi be teşekkür ederim"dedim ve şakasına hafifçe omzuna vurdum.

Omzuna dokunmam ile Stiles kendini yere attı ve kolunu tutup bağırmaya başladı " Kooluummmm motosikleti kaldıramayacak kadar kötüyüm ahhhhh"dedi ve bağırmaya devam etti.

Ellerimi belime koydum ve kaşlarımı çatabildiğim kadar çok çatmaya çalıştım.Onu bu yöntemle kaldıramazdım saçlarımı saldım, dudaklarımı büzdüm ve Stiles'a yaklaştım "Stiles lütfen benim için motoru benim için kaldrabilirmisin acabaaa" dedim sonunu bilerek uzatmıştım.

Stiles birden ayağa kalkıp elimi tuttu ve elimin üstünü öptü"Tabii ki hanfendi siz nasıl isterseniz"motora yöneldi ve tek bir hareketle motoru kaldırdı.

Gülümsedim ve saçımı topuz yapıp tekrar eski halime döndüm.Stiles'a bakıp "mersi tatlım hem de çok mersi"(jdhdhh türk dizisi gibi oldu)dedim.

Gücümü toplayıp motorsikleti kaldırdım ve Scott'ın  kafasına doğru fırlattım Scott bir anda bayılıp Stiles'ın  üstüne düşmüştü.Scott'ınkol kasları arasında mahsur kalan zavallı Stiles küfürler ederek nefessizlikten bayılmıştı.

Ellerimi mutlulukla belime koyarak "Görev tamamlandı"dedim.

Mükemmel yeşilliklerle dolu ormana bakarak gülümsedim her zaman bana iyi gelen terapi yönetimini uygulayacaktım.

Koşabildiğim kadar hızlı koşuyor aynı zamanda hayatın bokluğunu düşünüyordum.
Normal bir insan olsaydım ne kaybederdim ki?Belki daha iyi koku alamaz veya daha hızlı koşamazdım ama en azından dolunayda insanlara zarar vermemek için kendimi zincirlemek zorunda kalmaz veya her an ailemi kaybetme korkusu yaşamazdım.
Belki de şuan ormanda tek başıma koşmak yerine Kira ve biricik sevgilim ile bir çam ağacının altında piknik yapıyor aynı zamanda komik şeyler anlatıyor olurdum.

Her gün düzenli olarak okula gider ve belki başka düşmanların korkusundan daha önce hiç görmediğim yerlere gider dünya turuna çıkardım.

Ayağımın bir taşa takılması sayesinde yuvarlanmaya başladım.Elimle başımı korumaya çalışıyor aynı zamanda da ağzıma giren saçlarımı itiyordum.

Büyük bir ağacın yolumu kesmesiyle durdum ve etrafıma baktım.Nerede olduğumu kestirmeye çalışıyordum.Tanıdık hiç bir şeyin olmamasıyla sinirden kahkaha attım.Avucumun içi gibi bildiğim ormanda resmen kaybolmuştum.

Belki daha yükseğe çıkarsam nerede olduğumu anlayabilirdim.Yanımda duran oldukça büyük çam ağacına bakarak gülümsedim.

Tek adımda ağacın en tepesine çıkmıştım.Ağacın bir dalına oturdum ve düşünmeye başladım.

Benim tek dayanağım olan Kira'yı kaybetmiştim hem de en feci şekilde ölümünü görerek bu sahneyi yaşamıştım.Omzuma gelen sert bir cisimle çığlık atarak ağaçtan düştüm bu büyük bir ihtimalle bir oktu.

Aynı şeyin 3-4 kez daha sırtıma atılmasıyla bilimcinin yavaş yavaş gittiğini hissetim.Arkadan bir sesin "Tamamdır işi bitti"gibi bir şeyin dediğini duydum.

Ve sanırım Kira'nın  yanına ufak bir yolculuğa çıktım.

EVEET SONUNDA ŞU BÖLÜMÜ YAYIMLAYABİL DİĞİM İÇİN O KADAR MUTLUYUM Kİ BİLİYORUM ÇOOOOKKK UZUN SÜREDİR BU BÖLÜMÜ BEKLİYORSUNUZ VE BEN BU BÖLÜMÜ ÇOK GEÇ ATTIM AMA SÖZ VERİYORUM BİR DAHA BÖYLE BİR ŞEY OLMAYACAK
VOTE VE YORUMLARINIZ YENİ BÖLÜMÜ HIZLANDIRIR✌💟💖