Danielle || H.S (დასრულებულია)

თავი 1

-არა ჯეიკობ!უკვე მეათასედ გიმეორებ რომ ასეთი საქციელი დაუშევბელია!-გამწარებული ლაილა ჯეიკობს უყვირის და ოთახის კედლებს გიჟივით აწყდება-შენ კი,პატარა ქალბატონო!-ხელს ჩემსკენ იშვერს და ჩაშავებულ თვალებს მისწორებს-მსგავს საქციელს თუ ისევ გაიმეორებ მწარედ განანებ!-ოთახიდან გადის კარს მაგრად აჯახებს,შემდეგ კი გასაღებით კეტავს და ჯეიკობთან ერთად სასჯელის ოთახში მარტო მტოვებს.
-არ შეგშინდეს,აქაურობას მალე მიეჩვევი.-ვეუბნები "მეგობარს" და ლურჯ,ძველ საწოლზე ვეხეთქები,რომელიც სულ მტვრითა დაფარული.ჯეიკობი მხრებს იჩეჩს და ფანჯრის რაფაზე ხტება.

-პირველად 9 წლის ვიყავი როცა აქ გამომკეტეს,მას შემდეგ თითქმის ყოველდღე ვსტუმრობდი ამ ოთახს.შევეჩვიე ამ სისხლივით წითელ კედლებს,მტვრიან ხალიჩებსა და თეთრეულს,დახეულ სავარძლებსა და სიბნელეს,ისევე როგორც აუტანელ აიცივეს.-ვიღიმი და მის გვერდით ფანჯარასთამ ვდგები.არაფერს ამბობს.
-6-ის ვიყავი როცა დედამ აქ დამტოვა,არაფერი უთქვამს,უბრალოდ წავიდა.ლაილამ გამზარდა,ვიცი რომ სულ ჩხუბობს,თუმცა ძალიან კეთილია.-ვუღიმი,თუმცა არაფერს ამბობს.-იცი სანამ შენ მოხვიდოდი აქ ძალიან მოწყენილობა იყო.უფროსწორად ჩემთვის იყო ასე.-ხელს მხარზე ვადებ,თუმცა უხეშად იშორებს,ფანჯრიდან ხტება და ჩემს წინ დგება.
-მისმინე!არ მაინტერესებს შენი სულელური ბავშვური ისტორია,ჯანდაბამდე გზა გქონიათ შენც და შენს გრძნობებსაც!ერთხელ ვიწექი შენთან და ეს არაფერს ცვლის!ჩემთვის მორიგი გასართობი ხარ!-ყვირილით ამბობს,შემდეგ კი მშორდება და ოთახის კუთხეში იმუხლება.
-წადი შენი...-მხოლოდ ამას ვეუბნები და მის ადგილს ვიკავებ.
უკვე ბნელა,აცივდა კიდევაც.ქუჩაში არავინაა.
ალბათ ფიქრობთ ჯეიკობის სიტყვების მერე ასე არხეინად როგორააო,გული ოდნავადაც არ სტკენიაო...ცდებით!უბრალოდ ჩემს გრძნობებს კარგად ვფარავ!წარსულმა ამის შესაძლებლობა ნაღდად მომცა,თანაც ჯეიკობი პირველი არაა ვინც ამას მეუბნება.
ოთახის კარი იღება.კარში მაღალი სილუეტი შემოდის,სიბნელის გამო ვერ ვირჩევ ვინ არის,თუმცა სხეულია ფორმით თუ ვიმსჯელებთ ეს გოგონა ელისია,ჩვენი მზარეული.
ჩემსკენ ნელი ნაბიჯებით მოდის.
-დანიელა,ლაილა თავის კაბინეტში გიბარებს.-ამბობს მშვიდად და წყნარად.
-ახლა რაღა მოხდა?-თვალებს ვატრიალებ და კარებისკენ მივდივარ,თუმცა ჯეიკობის პირისპირ ვჩერდები.
-მშფოთვარე ღამეს გისურვებ!-გესლიანი და სარკასტული ღიმილით ვამბობ,შემდეგ კი ოთახიდან გავდივარ.
მწვანე ხალიჩით დაფარულ კიბეებს მივუყვები და ლაილას კაბინეტთან ვჩერდები.ღრმად ვისუნთქავ და კარზე ვაკაკუნებ.
-შემოდით!-ისმის წრიპინა ხმა.
კარს ვხსნი და ოთახში შევდივარ.
-შენთან სალაპარაკო მაქვს!-ამბობს მშვიდი ტონით და სათვალეს ქვემოთ სწევს.-ერთო ბატონი შენით ძალიან მოიხიბლა და შენი დაფინანსება გადაწყვიტა.თუ სურვილი გაქვს,შეგიძლია ნიუ იურკის ერთ-ერთ კოლეჯში ისწავლო.-ისევ მშვიდი ტონით მეუბნება.
ძალიან გავვოგნდი,ერთდროულად შეშფოთებული და ბედნიერი დავეცი სკამზე და ამოვისუნთქე.
-მართალია არ მესმის რით მოიხიბლა ის ბატონი მაგრამ...
-მაგრამ შენ რომ მის ადგილას ყოფილიყავი ჩემნაირი ბოზისთვის 1 ცენტსაც არ გაიმეტებდი.-თვალების ტრიალით ვასრულებ მის წინადადებას.
-სიტყვები შეარჩიე დანიელა!-მკაცრად მეუბნება ლაილა.
-მართალია,ასეთ ახალგაზრდა ლედის მსგავსი სიტყვები არ შეშვენის!-უკნიდან უცნობი ხმა ისმის,რაზეც მაშინვე ვტრიალდები.
მწვანეთვალება,ხუჭუჭა ბიჭის დანახვისას მაშინვე ეშმაკური ღიმილი მეფინება სახეზე.
-ჰარი სტაილსი.-უცნობი თავი თავს მაცნობს და ხელს მიწვდის.

-დანიელა ედვარდსი.-გამომწვევად ვპასუხობ,ხელა ვართმევ და ტუჩს ენას ვატარებ,რაზეც ეცინება და ჩემს გვერდით სკამზე ჯდება.
-დანიელა,ჰარი შენთან ერთად წამოვა კოლეჯში.-მეუბნება და კარადაში რაღაცის ქექვას იწყებს.

თუ მოგეწონათ და გსურთ გავაგრძელო დაავოუთეთ 😇❤🙏🌸