O kadar sinirliyim ki uyuyamıyorum. Mehmet de yeni uykuya girdi. Derin bir uykuya girdiği an kalkıp gideceğim. Acil temiz hava ya ihtiyacım var.
Bugün olup bitenler, Mehmetin saçmalıkları bir yandan. Emeklerim...off...çıldıracağım!
Bir süre daha bekledikten sonra Mehmetin uyuduğuna emin olunca kaalktım. Sessizce üzerimi giyinip odamdan çıktım. Tam bahçenin kapısına vardığımda telefonumu unutduğum aklıma geldi. Bir kısa süre düşündükten sonra bu saatde telefon lazım olmaz sonuçta kendi bahcemize çıkacağım dedim ve evden çıktım.
Bugün yaşananları baştan sona düşünüyordum. Herkes nasıl da kıskandı evimi. Eminim Ece yi Mine sakladı. Zaten sürekli diyordu umarım sonuda güzel biter diye.
Pislik bu kadın, pislik.
Eren den korkarken bu sefer Mehmet saçmaladı.
Kafayı yiyeceğim kocam beni rezil etti. Eren bıraktı o başladı. Tabi beni düşünen yok. Kimse demiyor bu yıllardır ne sıkıntılar çekti . İlk kez herşey yolunda gidiyor derken...
Artık göz yaşlarıma hakim olamıyordum. Hem yürüyüğ hem ağlıyordum.
Herşeyi anlıyorum da Mehmet'i anlıyamoyorum. Bize ne oldu? Benim kocam bana hiç kızmazken artık sürekli bağrıyor. Tamam onuda anlıyorum ama bu konuda anlamıyorum. Koskocaman adam halen hayal görüyor .
Nekadardır yürüyorum bilmiyorum. Birden ağlama sesi duydum. Etrafıma baktığımda çok karanlıktı . Hemen panikledim.
Ece, kızım sen misin ?
Ses yok. Sadece ağlama sesi. Arka arka yavaşca yürüne başladım. Birden ayağıma bir şey takıldı. Okadar korktum ki çığlık attım. Sonra arkamı döndüm hiç birşey yoktu. Yerde ayakkabı vardı. Eyilip ayakkabıyı kaldırdım.
Bu acaba Ece ninmi?
Ağlama sesleri okadar sesli olmuştu ki sese doğru yürümeye başladım. Bir ağacın dibinde bir çocuk vardı. Arkası dönük olduğundan göremiyordum Ece mi diye.
Neden dikkat etmedim ki? Ece, kızım, benim Hülya teyzen.
Çocuktan bir cevap gelmeyince yanına doğru gittim. Yavaşca elimi sırtına tam koycaktım bana döndü. Yüz yüze geldiğimiz an birden kahkaha atmaya başladı. Ben çığlık atarak arka arka sıçradım. Çocuk okadar kahkaha atıyorduki ben iyice korkmuştum.
Sen Ece değilsin. Birden Mehmetin anlatdıkları aklına geldi.
Ama bu Mehmetin anlatdığı kız buysa... dedim ve koşmaya başladım . Ne tarafa yürümem gerektiğini bilmiyordum. Ben nerdeydim? Evimiz hiç gözükmüyor bile. Ağlıyordum birden birşey beni tutup havaya kaldırdı.
Aaaaaa,aaaa
Mehmet!
Yardım eeeeet!
Kafamı çevirdiğimde titremeye başladım. Oan aklıma oğlum geldi. Benim canım oğlum sana nasıl inanmadım. Artık çok geç kaldım...
