Ertesi gün arabaya temizlik malzemeleri doldurup yeni evimize gittik.
Evin önünde durdum ve babamın nekadar haklı olduğunu anladım.
Sonra babam kapıyı açtı ve biz sırayla içeri girdik. Annem ve ablalarım aynı ağızdan: wow. Ve bayıldım gibi kelimeler çığlık eşliyinde.
Üff, çok pis kokuyor.
Annem : oğlum, toz kokuyor. Biz burayı öyle temizleriz ki.
Evin ortası okadar genişti ki, arkadaşlarım ile kışın futball oynaya bilirim diye düşünüyordum. Sağında ve solunda da o kadar da şaşırmıştım
Sanem gülerek: bence kapılara kağıt yapıştırıp ne odası oiduğunu yazalım. Hayatda aklımda tutanam.
Hepimiz gülmüştük. Düz karşımda merdiven vardı. Abla larım bir odaya girerken ben de annem ve babamın peşinden gittim. Babam bizi mutfağa götürdü. Okadar büyüjtü ki ağzım açık kakdı. Annem mıtluluktan çığlıklar atıyordu. Annem Mutfak dolaplarını açıp içlerine bakıyordu. Benim mutfaktaki kapılar ilgimi çekmişti. Kapıların birini açıp bakıyordum. Babam arkadan geldi ve
Burdan aşağa indinmi bodrum gibi düşün. Buraya erzaklarımızı depolaya biliriz. Marketlere uzak olduğumuz için fazladan alır buralara koyarız.
Anladım. Peki o kapı?
Ordan bahceye çıka biliriz.
Peki lu ortadaki kapılar?
Gel, göstereyim.
Babam önden gidip kapıyı açtı.
Gel bak bakayım.
İçeriye girdim. Yemek odası dı. Etrafı sonradan incelemilşim o an sadece yemekmasası ilgimi çekmişti. O kadar büyük masa hiç görmemiştim. O an aklımdan fazla bir şey geçmemişti.
Daha sonra Bizim kiler temizlik yaparken bende odalara bir göz attıyordum. Sonra merdivenlerden yukarı çıktım. Karanlıktı. Cesaret edip odalara girenedim. Durup etrafa bakıyordum. Her yerde örümcekağı vardı. Sonra birden bir kapı sesli şekilde kapanınca bağırarak aşşağıya indim. Bizim kiler bana doğru koştular.
Annem: oğlum, neyin var? Ne oldu?
Yukarda biri var!
Babam: olamaz!
Var biliyorum, kapıyı kapattı.
Babam: rüzgardan Olmuştur.
Ben: ama baba...
Babam: hadi iş başına.
O an çok sevindiğim evden korkmaya başlamıştım...
