biz evliyiz

BİZ EVLİYİZ Bölüm 10 ( ANNE )

BİZ EVLİYİZ

Bölüm 10

gözleri kıpkırmızı olmuştu. uzunca baktım gözlerine yaptığım şeylerin eseri işte tüm sinirimi çıkartmıştım ben bir aptalım çünkü suçsuz birine kızmakla büyük mallık yapan bir aptalım

ses bile çıkarmadan çekingen bir tavırla elbise dolabına yöneldi . ben ise sadece izledim her bir kelime söyleyeceğim zaman bozağım kilitleniyordu ses çıkaramıyordum .

eline aldığı kutuyla geldi yanıma yere diz çöktü ben ona kötü davranmış biri ne yardım etmeye çalışıyordu. elime pansuman yapmayı düşünüyordu elimi tuttu ve pansuman yapmaya başladı bende onu izledim yapacak başka şeyim de yoktu zaten.

elime kolanya dökmüştü kolanya yarayı yakardı ya benim kini yakmamıştı o yaradan daha çok yanan başka bir yer vardı en büyük yara oradaydı . öyküye bakıyordum. başını kaldırıp baktı .

"acıdı mı samir ? "

"hayır acımadı senin ki acıdı mı?"

"samir "

" benden daha çok sen yaralandın "

" miran ile aramda senin sandığın gibi bir ilişki olmadı Bir anlık sinirle söyledim onları"

asıl şimdi ne diyecek ne yapacaktım? yapmadığı bir şey için ben ne zalim biriyim ona benziyorum git gide babam gibi oluyorum . nasıl özür dileyecektim ne yapsam affeder Diye düşünüyordum öykü nün dediğini duyana dek

"ne geçiyor içinden nasıl affeder mi diyorsun yoksa ?"

mavi gözleriyle bakmıştı gözleri neden bu kadar güzeldi neden birşeyler anlatıyor gibiydi neden sorularımı ona sormak yerine kendime sordum ona sorsam ne cevap verirdi ? o konuşuyor ben susuyordum.

"samir annem aradı bu gün dedemle birlikte buraya gelecekler normal mutlu evli bir çift gibi davranalım yüzündeki bh tavrı bitir ve gül bende öyle yapacağım bu olanlardan sonra zor olsa da yapalım annem ve dedem için tamam mı?"

"tamam yapmaya çalışacağım özür dilerim "

"boşver takma kafaya kafa yormuş olursun çünkü daha çok kıracaksın kalbimi alışmam gerek özür dileyip durma sana çok kızgınım sadece annemler için yapıyorum"

"doğru şerefsizler affedilmez değil mi? "

cevap vermedi elimi sarıp kalkmıştı yerden kutuyu koydu aldığı yere ayna karşısına geçip saçlarını taradı yüzüne gülümseme yerleştirmişti nasıl bu kadar kolay yapabiliyordu anlamıyordum gerçekten .sırf ailesi onu mutlu görsün üzülmesin diye bunları yapan biri

aşağıya inmişti bende üzerimdeki gömleği değiştirdim kan olmuştu .yeni bir gömlek alıp giydim üzerime kapının önüne geldiğimde durdum onun yaptığını yapsam olurmuydu ? diye düşündüm aynanın karşısına geçip saçımı düzelttim yüzüme gülümseme yerleştirmeye çalıştım ama olmamıştı tekrar tekrar denedim hafif bir tebessüm olmuştu sonra aşağıya indim öykünün annesi ve dedesi gelmişti ellerini öptüm yapmam gerekirdi zaten daha sonra öykü nün yanına oturdum annem ve dedem evde değildi .

******

"anne dede nasılsınız ? ben özledim sizi"

"iyiyiz öykü aynı herşey kızım"