biz evliyiz

BİZ EVLİYİZ Bölüm 29 ( iz yok )

BİZ EVLİYİZ

Bölüm 29

abimi takip etmiştim . dayak yemişti pamir gelme, pamir dur artık yetti canıma ya o benim yengem sonuçta bende aramalıydım abim evden çıktı ben farketmiştim ters bir şeyler vardı bende geleyim abi desem yine hayır, diyip durucaktı gizli den takip ettim bir ara izini kaybettim ama sonra arabada takip cihazı yerleştiriliydi o aklıma gelmişti az ilerde abimin arabasını gördüm neden bu uçurma gelmiştiki anlamamıştım .

abim yerde yatarken görünce arabayı durdurup abimin yanına koştum başını koluma aldım seslendim duymuyordu arabaya kadar abimi taşıdım hastaneye götürdüm annemi aradım hastanede abimi muayene ettiler annemlerde gelmişlerdi çok telaşlıydılar her şey üst üste geliyordu yengem ,abim, ailem biz neden bunları yaşıyorduk bilmiyordum abim neden oraya gitti neden vurulmuştu kim yaptı hiçbiri bilinmiyordu . abim uyanınca direk yatağından kalkmaya çalıştı ama bacağından vurulduğu için kalkamamıştı

" öykü ,öyküyü uçurumdan attılar pamir kaldır beni çabuk gitmeliyiz öyküm orada onu kurtarmalıyız "

abim söylediğinde ağzım açık kalmıştı abim sürekli kalkmaya çalışıyordu zor durdurmuştum doktorlarda mudahale ettiler hemen polisi aradım herşeyi anlatıp arama çalışmalarını başlatmalarını söyledim doktorlar abime şakinleştirici verdiler annemlere söylemek durumunda kalmıştım yengemi kız kardeşi annesini sakinleştirmeye çalışıyordu her şey tepetakla olmuştu ben hastaneden çıktım ela da gelmişti benimle birlikte o uçurumun olduğu yere gittik polisler oraya gelmişlerdi dalğıçlar denizde arama yapıyordu ela bir anda abla diye bağırmaya başladı komiserden musade isteyip ela'nın yanına gittim

" ela sakin ol yengemi bulacağız merak etme "

" pamir ya ablama bir şey olursa o zaman ne yapacağız abimi kaybetmişiz annem hep anlatırdı . şimdi ablamı kaybedemem annemde dayanamaz "

" öyle düşünme ela gel buraya "

teselli olarak elaya sarıldım ağlaması dinmişti biraz dalğıçlar sürekli arama yapıyordu abim ise hastanede annem sürekli arıyordu soruyordu hep aynı cevabı veriyordum "hala iz yok " bunu söylemekten yorulmuştum.

bir elim elanın omzumda elaya bakıyordum ağlıyordu hâlâ başımı çevirip mavi denize diktim gözlerimi yengem inşallah ona bir şey olmamıştır inşallah hemen bulunur abim, yengem olmadan ne yapar bilemiyorum ilk defa bir kız için bu kadar acı çekiyordu ilk defa bir kız onu güldürüyordu ilk defa bir kız ona gerçekten aşkı gerçek sevgiyi öğretiyordu bunu abimin davranışlarından gözlerinden herkes bile anlayabilirdi yengeme bakarken gözleri nasıl parlıyor öyle hasretle bakıyor o kadar içten bakıyordu'ki

yengeme bir şey olmaz umarım sapa sağlam geri döner abim' in bulduğu sevgiyi , aşkı kaybetmesine göz yummaz umarım. dalğıçlar denizde yengeme ait olan bir kıyafet parçası bulmuşlar içimizdeki endişe daha çok artmıştı elayım sakinleştirmeye çalışıyordum ama ben bile sakin değildim elim ayağıma dolanmıştı resmen kıyafeti bir poşete koydular aramaya devam ettiler artık akşam olmuştu deniz fazla şiddetli dalgalanıyordu aramayı şimdilik durdurmaları gerektiğini şu fırtınada sakıncalı olunabileceğini söylediler ve aramayı durdurdular yarın sabah erkenden devam edeceklerini söylemişlerdi

doğruydu dalğıçlar içinde tehlikeliydi o kadar şiddetli, bir fırtına vardı ki  erkenden arama yapacakları için burada kamp kurmak zorunda kalmışlardı ela ve bende ordaydık elanın üzerine bir ceket verdim yan yana oturuyorduk öylece denize bakıyordu aklından neler geçiyordu bilmek isterdim ellerimi bir birine kilitledim . derin bir nefes aldım " aklından neler geçiyor ela " başımı ona çevirdim bana baktı " aklımdan ablamın şuan yanımda olması geçiyor ve şuan yanımda bana bakan erkek geçiyor aklımdan " şok oldum benden mi bahsediyordu evet benden bahsediyordu ben yanındayım çünkü . " ben mi aklından geçiyorum ? " biraz yakınlaştı suratıma doğru kalbim duruyordu " evet sen aklımdan geçiyorsun içimden diyorumki neden bu kadar sakin  " benden hoşlanıyor sandım dediği şey ise neden sakin olduğunu düşünüyorum,demesi oldu  tuhaf ya benim gibi karizmatik bir erkeği sevmemek olmaz yani

bu günde arama yapıldı erkenden başladılar aramaya ela uyuyordu bende ona yiyecek birşeyler aldım onu uyandırdım yemeğini yedi annem yine aramıştı ela açma şimdi dedi bende cebime koydum telefonu o yerken onu izliyordum . çalışmalar devam ediyordu . uzaktan şöyle bir baktım etrafa sonra elanı yanına gittim " ela bir şey diyeceğim " dudak kenarımı ısırdım hafice söylesem mi söylemesem mi diye düşündüm " neyse boşver " ela dik dik baktı tırsmıştım " söylesene ya ne diceksen de işte " bir aslan gibi kükremişti kedi yavrusuna döndüm diyebilriim fazla sinirli gibi gözüküyordu uslu kız gitti yerine çita parçası geldi resmen " şey dün akşam tuhaf bir şey hissettin mi "

yüzüme baktı " yok hissetmedim ne hissetmem gerek ?" hafif tebessüm ettim " hiç öylesine demiştim " arkamı dönüp uzaklaştım gemiyi batırdım iyice ellerimi arkada birleştirip öylece bir sağa bir sola dolanıyordum elada komiserin yanına gitti birlikte konuşuyorlardı arkalarından onlara bakıyordum . ne konuştuklarını merak ediyordum çokta yakın duruyorlardı komutanda boylu poslu bir şey yengemi bulsun işimiz bitiyor zaten onla daha fazla görmem yani yanlarına gittim " ela yanıma gel ayrılma yanımdan " kolundan tutup çekiştirdim " ya pamir dursana ne yapıyorsun ?"

" ela sen bana emanetsin o yüzden "

" ay pamir ya ben gerizekalımıyım sanki bilmiyorum ihtiyacım yok ben hallederim "

" ama "

"ama falan deme pamir "

ela gitti bana emanet sonuçta ben iyiliği için diyorum o püskürüyor anlam veremiyordum artık annem yine aramıştı bu sefer az ileri gidip açtım

" anne "

" pamir ne oldu bir haber var mı?  bak abin çok kötü durumda doktorlar sakinleştirici yapıyorlar sürekli öyküden haber var mı oğlum? "

sesi baya endişeli geliyordu " hala haber yok anne ama aramaya devam ediyorlar ordakilere iyi bak tamam mı kapatmalıyım görüşürü z"

"tamam oğlum görüşürüz haber ver mutlaka "

"tamam "

telefonu kapattım sürekli çaresizce bekliyorduk . elayı buradan göndermek istedim ama reddetmişti gitmek istemediğini söyledi bir tuhaflık vardı polisler koşuyordu ben ve elada koşmaya başladık .aşağıya indiğimizde denizde bir ceset bulmuşlardı yengem olduğunu sandık ama o değilmiş içimizden oh çekmiştik

1 hafta sonra

aradan bir hafta geçmiti yengemden iz bile yoktu taki eve gelen polis ile son bulmuştu yengemle cesetin çok uyumlu olduğunu ve yüzünün bir kayaya sıkışmış olduğu için parçalandığını söylemişti abim sinir krizi geçirdi 1 hafta boyunca zar zor ayakta duruyordu her gün sakinleştirici yapıyorlardı her gün kabuslarla uyanıyordu abim ailemizde herkes perişan olmuştu. kafeyi' de kapatmak zorunda kalmışlardı öylece duruyordu kilitli bir şekilde ela annem ve nermin teyze gitmişlerdi hastaneye polisin dediğine göre tehşis etmek zorundalarmış o yüzden gitmişlerdi . dedemlerle evdeydik onlarında sitres altında olmamaları gerekiyordu.

yorum yap vote at iyi okumalar takibe al seviliyorsunzu canlar