BİZ EVLİYİZ
14.bolum
samir ile dondurmaları yedikten sonra oturduk bir süre samir'e döndüm kapıyı nasıl açtığını merak etmiştim ellerimi birleştirip samir'e baktım dikkatlice
"samir kapıyı nasıl açtın"
hiç cevap vermemiş öylece karşıya bakmıştı bende önüme döndüm cevap vermez diye düşünmüştüm ama cevap vermişti "
" omuz attım açılmadı bende kapının yedek anahtarlarını buldum öyle açtım"
"anladım "
yine derin bir sessizlik oluşmuştu hafifi rüzgar esiyordu rüzgar estikçe samir in parfüm kokusu yayılıyordu etrafa kokusu beni rahatlatmıştı gözlerimi kapayıp sadece kokuya odaklandım verdiği hafifliği güzelliği hissedebilmek güzeldi gözlerimi açtım. Derin bir nefes alıp vermiştim . ellerimi iki yana banka koymuştum ayak ayak üstüne atıp bende samir'e eşlik ettim manzarayı izledik birlikte dakikalar geçmişti tam 28 dakika olmuştu gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu biraz dinleneyim niyetine gözlerimi kapayıp geriye yaslandım.
*****
yan tarafıma baktım öykü uyumuştu bile o kadar çok mu oturmuştuk burada bir kaç kere yanağına yavaşca dokunup uyandırmaya çalıştım uyanmayınca kucağıma aldım arabada yoktu yolda herkes bize bakıyordu ben ise direk gidiyordum eve yaklaşmıştım. bir sokak ileride bizim ev vardı eve geldiğimde kapıyı açmalıydım ama anahtarlar öykü nün cebindeydi anahtarları alıp açtım kapıyı ayağımla kapatıp salona geçtim onu kanepeye yatırdım kapıyı kilitleyip dönmüştüm salona öyküyü tekrar kucaklayıp odaya götürdüm. yatağa yatırdım o kadar masum uyuyordu ki her gün baksam usanmazdım. elimi yanağına götürdüm hafifçe okşadım çok güzel bir histi onun yüzünü okşamak saçlarına dokundum ellerini tuttum zaten bunları sadece uyuyorken yapabilirdim başka türlü asla olmazdı.
telefonuma bildirim gelmişti açıp baktım bir foto göndermiş bilinmeyen bir numara fotoya baktım inanamamıştım ilk başta ama hilal öyküye tokat atıyordu hilal bana yalan söylemişti telefonu cebime koydum evden hızla çıkıp hilal in yanına gittim kapıyı yumrukladım. ben ona inanmışken o bana yalan söylüyordu kapıyı açmıştı hilal hızla ittim cebimden çıkardığım telefondaki fotoları ona gösterdim sinirden ne yapsam bilmiyordum telefonu fırlatmıştım. duvara doğru parçalara ayrılmıştı
"samir dinle beni"
"koluma dokunmuştu pişmanlık vardır yüzünde ama bu hiçbir şeyi değiştirmezdi kolumu çektim "bana yalan söyledin neden dinleyeyim seni sen nasıl böyle biri oldun hilal"
"yeter atık samir bıktım anlıyor musun? bıktım o kızla evlisiniz kaç haftalar, günler ,aylar geçti sen değiştin artık beni sevmediğini düşünüyorum. o kızla gülüp eğleniyorsun o kız dan nefret ediyorum"
bir sağa bir sola gidiyordum biranda durup hilal e yaklaştım "evet doğru ben öyküyü seviyorum oldu mu ? o benim karım seninle ilişkimiz buraya kadar artık yalan söylemeye devam etme "
kapıyı çarpıp çıktım evden arabanın tekerleğine tekmeler atmıştım öfkemi dindirmem gerekiyordu hilal yüzünden öyküyü de incitmiştim nasıl yalan söyler bana öyküyü dinlemeliydim o fotolar olmasa hala hilal bana yalan söylemeye devam edecekti. biraz sakinleşip eve gittim odaya çıktım öykü uyuyordu hala uzaktan baktım ona üzerimi bile değiştirmeden yatmıştım. yatağa tavana bakıyordum ara sıra gözüm öyküye kayıyordu .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
biz evliyiz
RomanceHikaye tamamen bana aittir. "iyiki seni tanımışım" "iyiki bende seni tanımışım" iki ayrı ailenin büyükleri yıllar önce bir söz üzerine verilmiş bir yemin üzerine torunları nı evlendirmeye karar verirler. öykü genç şarkıcı samir ile evlenmiş ve ha...
