samir de gelmişti eve ona bu kararımı bildirdim ilk başta karşı çıktı" hayır benim karımsın olmaz erkekler bakar izin veremem" demeye başladı bende haliyle biraz kızdım "samir senden izin almıyorum net olan kararımı bildiriyorum ve ben bunu yapacağım! karşı çıkma sinirleniyorum" deyip odaya çıktım biraz saygı duyması gerekirdi kararlarıma evli olabiliriz ama böyle karışması saçmaydı özellikle de bir söz üzerine olan bir evlilikte kararımı ona söylediğime dua etsin söylemzdim de işte .
kapıdan girmişti başımı diğer tarafa çevirdim "of tamam öykü tamam bir şey demiyorum oyna reklamda " demişti ona baktım "zaten oynayacağım kalas" demiştim güldü kaşlarımı hafif çatıp baktım ona ne diye gülüyordu çok mu komikti
"kalas ha öyle diyorsun yani öykü hanım "
"evet öyle diyorum kalasın tekisin işte"
"evet ben kalasım bunu bende biliyorum"
daha çok alaycı gülmüştü bende ilk başta bozuldum ama sonra bende hafifçe gülmüştüm komik gibiydi yani birazcık daha doğrusu samir güldüğü için gülmüştüm o komik gözüküyordu gülmeyi kesti biraz yaklaştı bana
"tamam saygı duyacağım bu kararına"
"peki ,teşekkür saygın için"
"önemli değil senin hayatın söz konusu sonuçta bir de öykü dedem , annem ve pamiri almaya gideceğim 20 dakika sonra"
"tamam samir "
samir duşa girmişti bende aşağıya indim salona geçip oturdum .samir duştan çıkınca celil dede yi nevin Anneyi ve pamiri almaya gidecekti bir süre sonra samir merdivenlerden inmişti üzerinde beyaz tişört ve kot vardı . kolundaki saate bakıp "ben çıkıyorum öykü görüşürüz" kapıya doğru yürüyordu bende gittim yanına "tamam "dedim o çıkınca kapıyı kapatıp salona geçtim ve televizyonu açtım biraz izlesem iyi olacaktı.
aradan 30 dakika geçmişti uyku sersemi olmuştum zar zor ayakta duruyordum ama uymamalıydım celil dede ve anneler gelecekti. kapı çaldı birazda gidip açtım gözlerimden uyku akıyordu hepsi bana bakıyordu neden bakıyorlar anlamamıştım
"ne oldu neden öyle bakıyorsunuz ?" nevin anne endişeli bir şekilde kolumdan tutup "gözlerin neden kıpkırmızı ağladın mı sen ?" demişti güldüm biraz "hayır ağlamadım hava değişikliğinden sulanıyor ondan kırmızı" evet yalan söylemiştim farkındaydım neden öyle birşey dedim bende bilmiyorum ama dedim işte .içeri geçip oturdular yorgunlardı celil dede bir oh çekti her zamanki oturduğu tekli koltuğa oturdu . samir göz işareti yapmıştı yerimden gülerek kalkıp gitmiştim yanına
"ne oldu ?"
"öykü yolda gelirken dedemle konuştuk bizim için ev bulmuş eşyalı bir ev büyük o eve geçeceğiz yarın"
"neden ki ?burasıda iyiydi."
"bende öyle dedim ama dedem hayır kendi evinize çıkın diyor dedem inatçıdır bence kendi evimize çıkalım"
"tamam o zaman "
salona doğru yürüdüm koltuğun kenarında durup "açsınızdır yemek hazırlayalım mı anne ?" dedim nevin anne "yardım edim birlikte hazırlayalı" deyip ayağa kalkmıştı geri oturttum "ben ve samir hazırlarız " deyip samir in yanına gittim "hadi gel " kolundan çekiştirdim oda dur dercesine direniyordu mutfağa geldiğimizde bıraktım kolunu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
biz evliyiz
Любовные романыHikaye tamamen bana aittir. "iyiki seni tanımışım" "iyiki bende seni tanımışım" iki ayrı ailenin büyükleri yıllar önce bir söz üzerine verilmiş bir yemin üzerine torunları nı evlendirmeye karar verirler. öykü genç şarkıcı samir ile evlenmiş ve ha...