BİZ EVLİYİZ Bölüm 11 ( alaycı gülüş)

159 13 0
                                    




samir  de gelmişti eve  ona bu kararımı bildirdim ilk başta karşı çıktı" hayır benim karımsın olmaz erkekler bakar izin veremem" demeye başladı bende haliyle biraz kızdım "samir senden izin almıyorum net olan kararımı bildiriyorum ve ben bunu yapacağım! karşı çıkma sinirleniyorum" deyip odaya çıktım biraz saygı duyması gerekirdi kararlarıma evli olabiliriz ama böyle karışması saçmaydı özellikle de  bir söz üzerine olan bir evlilikte  kararımı ona söylediğime dua etsin söylemzdim de işte  .



kapıdan girmişti başımı diğer tarafa çevirdim "of tamam öykü tamam bir şey demiyorum oyna reklamda " demişti ona baktım "zaten oynayacağım  kalas" demiştim güldü kaşlarımı hafif çatıp baktım ona ne diye gülüyordu çok mu komikti

"kalas ha öyle diyorsun yani öykü hanım "

"evet öyle diyorum kalasın tekisin işte"

"evet ben kalasım bunu bende biliyorum"

daha çok alaycı gülmüştü bende  ilk başta bozuldum ama  sonra bende hafifçe gülmüştüm komik gibiydi yani birazcık daha doğrusu samir güldüğü için gülmüştüm o komik gözüküyordu  gülmeyi kesti biraz yaklaştı bana 

"tamam  saygı duyacağım bu kararına"

"peki ,teşekkür saygın için"

"önemli değil senin hayatın söz konusu sonuçta bir de öykü dedem , annem ve pamiri almaya gideceğim 20 dakika sonra"

"tamam samir "

samir duşa girmişti bende  aşağıya indim  salona geçip oturdum .samir duştan çıkınca celil dede yi nevin Anneyi ve pamiri almaya gidecekti  bir süre sonra samir merdivenlerden inmişti üzerinde beyaz tişört ve   kot vardı . kolundaki saate bakıp  "ben çıkıyorum öykü görüşürüz" kapıya doğru yürüyordu bende gittim yanına "tamam "dedim o çıkınca kapıyı kapatıp salona geçtim ve televizyonu  açtım biraz izlesem iyi olacaktı. 





aradan 30 dakika geçmişti uyku sersemi olmuştum zar zor ayakta duruyordum  ama uymamalıydım celil dede ve anneler gelecekti. kapı çaldı birazda gidip açtım gözlerimden uyku akıyordu hepsi bana bakıyordu neden bakıyorlar  anlamamıştım

"ne oldu neden öyle bakıyorsunuz ?" nevin anne endişeli bir şekilde kolumdan tutup "gözlerin neden kıpkırmızı ağladın mı sen ?"  demişti güldüm biraz "hayır ağlamadım   hava değişikliğinden sulanıyor ondan kırmızı" evet yalan söylemiştim farkındaydım neden öyle birşey dedim bende bilmiyorum ama dedim işte  .içeri geçip oturdular yorgunlardı celil dede bir oh çekti her zamanki oturduğu tekli koltuğa oturdu .  samir göz işareti yapmıştı yerimden gülerek kalkıp gitmiştim yanına 


"ne oldu ?"

"öykü yolda gelirken dedemle konuştuk bizim için ev bulmuş  eşyalı bir ev büyük o eve geçeceğiz yarın"

"neden ki ?burasıda iyiydi."

"bende öyle dedim ama dedem hayır kendi evinize çıkın diyor dedem inatçıdır   bence kendi evimize çıkalım"

"tamam o zaman "

 salona doğru yürüdüm  koltuğun kenarında durup "açsınızdır yemek hazırlayalım mı anne ?" dedim nevin anne "yardım edim birlikte hazırlayalı" deyip ayağa kalkmıştı geri oturttum  "ben ve samir hazırlarız " deyip samir in yanına gittim "hadi gel " kolundan çekiştirdim oda dur dercesine direniyordu mutfağa geldiğimizde  bıraktım kolunu 


biz evliyizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin