BİZ EVLİYİZ Bölüm 7 ( çizik )

237 18 0
                                    

yorum  yap oy kullan teşekkürler destek

..
BİZ EVLİYİZ


ben gezerken samir de yanıma gelmişti "öykü ne oldu ?" benimle konuşurken bile telefon elinden düşmüyordu ona baktım farkında bile değildi elinden aldım telefonu almaya çalıştı arkaya uzattım yüzüme baktı "öykü ver telefonu" demişti yüzüme bakarak

"vereyim öyle mi?  başını kaldırmıyorsun samir " dürüstçe sormuştum o terslemişti beni sesini yükseltmişti "öykü ver dedim sana" diye bağırmıştı elini tutup telefonu eline hızla verdim

"al kullan ben gidiyorum"

gerçekten gidiyordum çantamı ve ceketimi almıştım yanıma gelip "öykü bir dakika" demişti biraz sakin bir ses tonu vardı biraz öncekine göre. başımı çevirdim ona mavi gözleri,ne baktım

"samir ben her şeyin farkındayım"

"neyin ? "

" hayatında başka biri var anlıyorum .görüş istediğini yap onunla beni ilgilendirmiyor gizli aşk yaşa farketmez sadece kimseyi üzecek bir şey yapma en çokta aile büyüklerimiz celil dede ve dedem en çok onları üzmemeye çalışalım"

samir'in yanından gittim engel olmamış ve ses çıkarmamıştı engel olmaması iyiydi yoksa kötü şeyler olacaktı taksiye bindim camdan baktım dışarı şuna bak ya şu hayatıma bak şu yaşadıklarıma bak acınası haldeyim diye geçirmiştim içimden eve gelmiştim de artık taksiden indim evin kapısını çaldım yardımcı kız açmıştı içeri geçtim salondaydılar hepsi celil dede samir'i sormuştu şimdi ne diyecektim onlara "bir işi çıkmıştı dede gelir 1 saate" diyip odama çıktım telefonu elime alıp samir 'e mesaj attım şimdi o her şeyi mahvetmesin diye. mesaj attıktan hemen sonra kökten kapattım telefonu.

daha yeni evliydik ve ben şimdiden bıkmıştım samir den ne gıcık birisi yatağa yattım yorulmuştum da biraz uyuya kalmışım.

****

öykü hayatımda biri olduğunu biliyordu şimdi napacaktım ben"ama biz söz üzerin evliyiz zorla bir evlilik bana karışmaya hakkı yok onu sevmiyorum ben sonuçta" o gitmişti öylece arkasından baktım taksiye binip gitti bende hesabı ödedim ustamla' da vedalaşıp arabaya doğru ilerledim arabaya binip hilal 'in yanına gittim .

kapıyı tıklattım hilal açmıştı yüzü asık gibiydi biraz yinede gülümsemişti ona sarıldım kapı önünde

"ya samir geç içeri biri görecek"

"bir  şey olmaz"

içeri geçtik birlikte salonda oturmuştuk yardımcı iki kahve yapmıştı .ben ve hilal yan yana oturuyorduk hilal elimi tuttu.

"samir"

"efendim canım"  

"o kızla yakın değilsin değil mi?"

"hayır yakın değiliz"

"aranızda bir şeyler geçmedi yani"

"geçmedi merak etme asla da geçmeyecek ben seni seviyorum"

içimde farklıydı anlamadığım bir his vardı sanki dediklerim için pişman olacak gibi hissediyordum neyse sıradan bir huzursuzluk işte büyütmeye gerek yok.

biz evliyizHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin