KELEBEK ETKİSİ-(Yıldızın Hapsi) - Ara Verildi-

4.Bölüm: "KAÇIŞLAR"

İyi okumalar.💙

💦💦

"Yüzleşmekten çok, bazen kaçışlar en iyi yoldur."

💦💦

“Kimse yok mu?”

Sesim boş koridorda yankılandı.

Koridor bomboş ve karanlıktı, üstelik korkudan ellerim titremeye bile başlamıştı. Hâlâ sarayda olduğumu biliyordum fakat çıkışı bulamıyordum. 

Neyin içine düşmüştüm ben böyle?

Durmadan yürümeye devam ettim. Ta ki, yan tarafımda gördüğüm ışık süzmesine kadar. Hızlı adımlarla yönümü değiştirip o tarafa doğru ilerledim.

Kapının aralık kısmından gördüğüm ışık beni mutlu etmişti. Elimi kapıya uzattım ve aralık olan kapıyı tamamen açtım.

Fakat bu mutluluk çok da uzun sürmemişti.

Bu kapı sarayın diğer bir bölümüne açılıyordu ama asıl sorun şuydu ki, karşımda gördüğüm manzara sevinmemi engellemişti. 

Yavaş adımlarla ilerledim.

Bu nasıl olabilirdi?

Fotoğraftaki kadın tam karşımdaydı ve elinde kalemle bir şeyler yazıyordu.

Tam o anda odanın kapısı aralandı ve içeriye biri girdi. Gece gibi siyah saçlara sahip, uzun boylu bir adamdı. Adam arkasını bana döndüğü için yüzünü pek göremiyordum.

Elinde kalem ile bir şeyler yazan o kadın yani Melina, adamın girdiğini görünce kağıtları saklamıştı. Adam öfkeyle Melina'ya bir şeyler söyledi fakat dediklerini duyamadım. Melina sessiz bir şekilde adamı dinlemeye devam etti.

Adam ise son kelimesini öfkeyle söyledi ve  odayı hızla terk etti.

Sonra bir ses kulağıma fısıldamaya başladı. “Onu izle ve ne olduğunu öğren.” 

Nedensizce sesi dinledim ve odadan çıkan adamı takip etmeye başladım. Öfkeyle ilerliyordu, çevresindeki insanlara çarpsa bile bunu önemsemiyordu.

Dümdüz koridorda ilerledikten sonra sağa döndü ve bir odaya girdi. Cesaretimi toplayarak bende girdiği odaya ilerledim.

Nede olsa kimse beni görmüyordu, hatta ben bile varlığımdan şüphe duyuyordum.

En son bayılmıştım değil mi? Bunları düşünmeyi erteleyerek adamın girdiği odanın kapısını açtım ve içeriye girdim.

Fakat böyle bir şey beklemiyordum.  Karşımda gördüğüm bu tablo nedensizce içimi yaktı.

Gece gibi siyah saçlara sahip olan adam, kucağında bebek ile göz yaşlarına boğulmuştu.

Evet, ağlıyordu.

Bunun sebebi yatakta kanlar içinde uzanan bir kadın bedeninden olsa gerek...

Yavaşça ilerledim. Yatağın başına geldikten sonra kadına baktım ama kıpırdamıyordu bile.

Gözlerimi adam ve bebeğe çevirdim. Adam kendi kendine bir şeyler mırıldanıyordu. İyice yaklaşıp dediğini anlamaya çalıştım.

“Merak etme oğlum, alacağım intikamımı. Beni annenden ayırdığı gibi, o da bu acıyı yaşayacak. İlk önce ona öyle bir büyü yaptıracağım ki, aşkından gözü kör olacak. Ondan sonra ise geri kalanını Demir halledecek.”