KELEBEK ETKİSİ-(Yıldızın Hapsi) - Ara Verildi-

6.Bölüm-1: "GEÇMİŞE YOLCULUK"

Heyoo! Uzun bir aradan sonra merhaba. Kısa bir bölümle geldim çünkü 6. bölümü 2'ye ayırdım. Az daha merak edin diye değil tabii ki.😁💙

Neyse çok konuşmayayım iyi okumalar.💙

❄❄

Zaman geçsede, geçmiş ortaya çıkmaya meraklıdır.

❄❄

Ben kimim?

Tam olarak neyim?

Çağkan ile konuşmamızı az çok hatırlıyordum. Ona sormak istediğim soruların yarısını bile soramadan cesaretsizliğimden susmasını istemiştim. Oysa o bana kendisinin ne olduğunu açık etmişti bile.

Üstelik inanmak istemediğim bir gerçeği yüzüme vura vura...

Annem, Melina Williams.

Acımadan ortadan kaldırılan kadın, benim annemdi.

Çağkan’a inanmak istememiş ve duyacaklarımı ertelemek istemiştim.

Fakat şimdi bir gerçek daha ortaya çıkıyordu ve ben istesem de bu gerçekten  kaçamayacaktım.

Gözlerimi açıp kapatıyordum durmadan çünkü gördüklerimin bir rüya olmasını her şeyden çok istiyordum. 

Ama maalesef değildi.

Çağkan gerçekten babama sarılmıştı!
Ben bu duruma sessiz ve bir o kadar şaşırmış bir şekilde duruyordum yerimde.

Babam en sonunda Çağkan’dan ayrıldı ve eliyle geçmesi için içeriyi işaret etti.

Çağkan hafif tebessüm ederek içeriye girdi ve gözden kayboldu.

Çağkan’ın ortadan kaybolması ile babam bana doğru adımladı ve her zamanki gibi anlıma bir öpücük kondurdu. 

“Sonunda gelebildin evine küçük kızım benim. Seni çok özledim birkaç günde. Hadi gir içeriye.”  diyerek içeriye girmem için kenara çekildi.

Babamın her şey yolundaymış gibi davranması ister istemez sinirimi bozmuştu. Ne yani bana bir açıklama falan yapamayacaklar mıydı?

Tüm düşünceleri aklımdan kovup evime girdim ve girmemle birlikte huzuruma kavuşmam bir oldu.

Evet, iki günde evimi özlemiştim...

Babamın bir şey demesine izin vermeden elimdeki çanta ile birlikte odama doğru hızlı bir şekilde ilerlemeye başladım.  

Odamın hemen önüne gelir gelmez bir şey fark ettim; aslında tek bir şey değildi, sonradan fark ettiğim bir şey daha olmuştu.

İlki, odamın hemen önünde bir kutunun olması. İkincisi ise odamın kapısının masmavi bir renge boyatılmış olmasıydı.

Bu duruma şaşırmadan duramadım. Elimdeki çantayı bir köşeye bıraktım ve  sonra hediye paketini elime aldım. Tam paketi açacağım an babamın sesi ile duraksadım.

“İlk önce konuşalım. Elindekileri odana bırak ve benimle gel kızım.”
Babama doğru dönmeden yerdeki çantamı aldım ve elimdeki hediye paketi ile odama girdim ve girmemle birlikte bir şok daha yaşamam bir oldu...

Odamın duvarları, koyu renk bir mora  boyanmış , yatağımın hemen üstü ise yıldızlarla donatılmıştı.

Neler oluyordu? Babam neden böyle şeyler yapmıştı ki?

Her şeyimi odamın bir köşesine bıraktıktan hemen sonra salona doğru ilerledim.

Bakalım neler konuşacaktık?