KELEBEK ETKİSİ-(Yıldızın Hapsi) - Ara Verildi-

8.Bölüm: "YARDIM ET"

Heyoo, ben geldim. Çok fazla uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum.💙

İyi okumalar.💙

💦💦

Ölümüne korksamda asla pes etmeyecektim.

💦💦

Gerçekler acıtırdı değil mi?

Oysa ben yıllardır gerçeklerin peşindeydim. Her şeyi öğrenmek isteyen ben, şimdi her şeyden herkesten uzaklaşmak istiyordum.

Hayat gerçekten çok garipti.

Ya benim yaşadıklarım? Efsane diye öğrendiğim şeyler benim geçmişimmiş... Annem dediğim kadın bir katilmiş. Yasak koyduğu şeyi çiğneyen kişiymiş.

Ben, bir insanın ve güçleri olan bir kadının çocuğuydum.

Şimdi ise tam karşımda annemin katili duruyordu. Ne düşüneceğimi, ne yapacağımı bilmiyordum.

Beni kendime getiren etken ise ön kapıların açılması olmuştu. Alaz ve Nil arabadan ağır adımlarla indiler. Nedense içimden bir ses Alaz ve Nil'in bana oyun oynadıklarını söylüyordu.

Onların arabadan inmesi ile birlikte ellerim boynumdaki kolyeme gitti ve ben ilk defa gerçekten inanarak kolyeme yani anneme sığındım.

“Lütfen, senden tek isteğim beni buradan sağ salim kurtarman. Babamı görmek istiyorum, ona sarılmak istiyorum. Ona bir zarar gelsin istemiyorum. Yardım et bana.”

Gözlerimi yumarak fısıltı halinde söylediğim sözlerden hemen sonra kolyem mavi ışık saçmaya başladı. 

Dudaklarım iki yana kıvrıldı hemen ardından başıma ufak çaplı bir ağrı girdi ve o sesi duydum.

“Kendini koru, gelecek.”

Ellerimi başıma ağrıyan kısma koydum ve bir süre sonra ağrı yavaş yavaş geçti.

“Kendini koru, gelecek.” demişti değil mi?

Kim gelecekti ki?

Bunu düşünürken gözüm dışarıda duran üçlüye kaydı. Alaz sinirle bir şeyler söylüyordu ama buradan duymak mümkün bile değildi. Nil ise sakin bir şekilde öylece olanları izliyordu.

Hani annemin en yakınıydı bu kadın? Beni bu şekilde mi koruyordu!

Sessiz olmaya gayret ederek arabanın kapısını açtım. Buradan biran önce  kaçmalıydım.

Onlar tartışırken beni fark etmeleri zordu. Ama gelecektim, er yada geç Demir için gelecektim!

Arabadan iner inmez onların tersi yönünde ilerlemeye başladım. Ama o an bir şey oldu.

Arkamda birinin varlığını hissettim ve o tarafa döndüm. Nile bana anlamsızca bakıyordu.

“Buradan ayrıldığın an seni yakalar. Yanımızda güvendesin!” Nil sert bir şekilde konuşmuştu.

Derin bir nefes aldım ve gerçekten düşündüklerimi yüzüne söyledim. “Güvende miyim, sen ciddi misin? Bilmediğim tanımadığım iki kişi bana güven verebilir mi? Üstelik kimin tarafında belli olmayan iki kişi, ve farkındaysan şuan tam karşımda annemin katili duruyor ve siz benim güvende olduğumu mu söylüyorsunuz!?”

Gözlerimi kapattım ve sakinleştikten hemen sonra bir soru daha yönelttim “O adam benim için geldi değil mi?”

Nil ne diyeceğini bilmiyordu, sanki yanlış bir şey söylemekten korkuyor gibiydi.