KELEBEK ETKİSİ-(Yıldızın Hapsi) - Ara Verildi-

2.Bölüm: "EFSANE"

Multimedya- Bizim, anne ve yavru civcivlerimiz.💙

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. İYİ OKUMALAR🌹

💦💦

Duygusuz doğmadım, duygusuz olmaya itildim...

💦💦

Bitiyordum.

Sanki benim için bir çukur açılmış ve o çukur benim ruhumu git gide içine hapsediyordu. Beni bitiriyordu, yok ediyordu. Var olmam yasakmış gibi hissediyor, canım yanıyordu.

Nasıl bir şeyin içine düşmüştüm ben böyle? Çağkan’ın dediklerini düşünmeden duramıyordum. Güç demişti, burayı güzel kılan tek şeyin güç olduğunu söylemişti.

Peki kolyem, Çağkan’ın sözlerinden sonra neden ışık saçmaya başlamıştı?

Böyle bir şey ilk defa oluyordu, babam kolyemin özel olduğunu söylerdi fakat bu...

Kafam allak bullak olmuştu, düşünmek bile istemiyordum.

“İzel, sen iyi olduğuna emin misin?” Alina, endişeli bir şekilde benden bir cevap bekliyordu.

“Bunu tam tamına 7 defa sordun ve bende sana hep aynı cevabı verdim, iyiyim.”

Alina gözlerini devirdi. “Cevabın beni tatmin etmiyor, yüzünün halini bir görsen. Hem  Çağkan'ın sözlerinden sonra kolyen neden mavi bir ışık saçtı? Bu çok...” Alina duraksadı, doğru kelimeyi arıyor gibiydi. “İlginç işte.”

Gözlerim tekrardan kolyeme odaklandı. “Bilmiyorum.” fısıltı halinde söylediğimi ben bile zar zor duymuştum. Boğazımı temizleyerek daha sesli bir şekilde söyledim. “Bilmiyorum ve şuan düşünmek de istemiyorum.” dediğimde Alina anlayışla  beni onayladı.

“Ben biraz dinleneceğim, bir şey olursa beni çağırırsın.” diyerek çadırıma doğru ilerledim. Fakat ilerlerken gözlerim benden bağımsız Çağkan’ı aradı.

Onu en son bana sinsice gülümserken  görmüştüm, ondan sonra ortadan kaybolmuştu. Nedense onun bir şeylerin peşinde olduğunu hissediyordum.

İyi mi, kötü mü bilmiyordum ama bir şeyler çeviriyordu ve bu yeterince endişelenmeme sebep olmuştu.

Çadırıma girer girmez fermuarını çektim. Kendime güzel bir yer ayarlayıp oraya uzandım. Sadece uyumak istiyordum, uyandığımda ise bu kâbustan kurtulmak.

Gözlerim yumdum, tam o anda telefonuma bir mesaj sesi geldi.

Cidden mi? Sadece dinlenmek istemiştim oysa!

Ayaklandım ve çadırın köşesine bıraktığım çantamdan telefonumu alarak geri yerime uzandım. Hemen mesajlar kısmına girerek mesaja baktım.

Gönderen- Canımın içi🌸
Vardınız mı? Hiç haber de vermiyorsun!

Babama haber vermeyi tamamen unutmuştum. Sağ  elimle anlıma bir tane geçirdim.

Evet, bildiğiniz geçirdim.

Gönderilen- Canımın içi🌸
Biliyorsun ki, telefon kullanmayı sevmiyorum. Ama bu seferki sebebim tabii ki bu değil. Üzgünüm, tamamen aklımdan çıkmış.

Diyerek mesajı gönderdim. Babamla şu haber verme olayı yüzünden sayamayacağım kadar çok tartışmıştık.  Bana hep sorumsuz olduğumu söylüyordu. Tamam, belki haklıydı. Ama elimde değildi işte. Bu yüzden onu alttan almaya çalışıyordum.

Gönderen- Canımın içi🌸
Pekâlâ, bu seferlik bir şey demiyorum. İyi eğlenceler küçük kızım.

Anında gelen mesajı okuduktan sonra telefonu hemen yanıma koydum. Babam tek bir konu hariç çok çabuk yumuşuyordu, yumuşamadığı tek konu ise annemdi.