Songül'den
Nihayet İstanbul'a gelmiştik. Havaalanından bir taksiye binmiştik. Taksi bir müstakil evin önünde durduğunda Güney parayı ödeyince indik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güney evi işaret etti.
"Burası da bizim ev.."
"Çok güzelmiş." diye gülümserken eve doğru ilerliyorduk.
Güney kapıyı açınca içeri girdik. İkimiz de karşı karşıya koltuklara otururken Cüneyt'e haber vermediğimi hatırlamıştım.
"Şey.. ben bi Cüneyt'i arayım."
Güney başını sallayıp ayağa kalktı.
"Tamam ben de kahve yapayım." diyerek mutfağa giderken ben de Cüneyt'i aramıştım.
"Alo.." diyerek açtı telefonu.
"Cüneyt.. nasılsın?"
"İyiyim. Sen?"
"Ben de iyiyim. İstanbul'dayım."
"İstanbul'da mısın? Ne yapıyorsun orda?" dedi.
"Güney'le geldik. İşi varmış da burda."
"Anladım." dedi soğuk bir sesle.
"Cüneyt hala kızgın mısın bana?"
"Yoo niye kızayım."
"Öyle gibi konuşuyorsun ama."
"Songül artık evleneceksin.. eskisi kadar görüşemeyeceğiz."
"Olsun. Yine görüşürüz."
"Eskisi gibi olmayacak işte."
"Oraya döndüğümde buluşalım mı?"
"Şehir dışına çıkacağım. Bir hafta yokum.. gelince görüşürüz."
"Tamam." diye mırıldandım. "Kendine iyi bak."
"Sen de." diye telefonu kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıllar Sonra
FanfictionSongül ve Güney daha bebekken tanışıp birbirlerinin ilk arkadaşı olmuşlardı. Küçük yaşta Güney'in ailesinin işinden dolayı birbirlerinden ayrılıp bir daha da hiç görüşmediler. Fakat yıllar sonra hayat onları tekrar buluşturacak ve öğrenecekleri şeyl...
