Songül odada yatağa oturup ayaklarını uzatmış telefonuyla uğraşıyordu.
Bir süre sonra Güney içeri girdi.
"Gönderdim sonunda şerefsizi." diyerek yatağın kenarına oturdu.
Songül:
"Nasıl gönderdin?"
Güney:
"Karım bekliyor.. müsade etsen de biraz başbaşa kalsak dedim."
Songül gözlerini iri iri açmıştı.
"Öyle denir mi Güney."
Güney:
"Kızım duymadın mı dediklerini? Vurmadığıma şükretsin."
Songül elini Güney'in elinin üstüne koydu.
"Tamam sakin ol.. bir daha getirmezsin eve."
Güney:
"Görüşmeyi de düşünmüyorum bir daha. Öyle adi adamla işim olmaz."
Songül Güney'i sakinleştirmek için gülerek "Karısını da kıskanırmış." diye Güney'in yanağını sıktı.
Güney:
"Kıskanırım.. sen de bu kadar güzel olma." diye Songül'e yaklaştı.
Güney'in nefesi yüzüne çarparken Songül yutkundu.
Güney:
"Nurgül gelecek olmasaydı güzel planlarım vardı."
Songül:
"Gelmeyecek.."
Güney:
"Gelecekti hani?"
Songül:
"Mesaj atmış. Alper'le sinemaya gideceklermiş. Yarın gelsem olur mu dedi. Tamam dedim ben de."
Güney:
"Güzel..." diye mırıldanarak Songül'ün boynuna öpücükler kondurmaya başladı. "Oh.. işte enerji kaynağım şu koku." dedi Songül'ün kokusunu içine çekerken.
Songül Güney'in saçlarını okşadı.
"Güney.."
Güney:
"Hm?" derken öpücükler kondurmaya devam ediyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıllar Sonra
FanfictionSongül ve Güney daha bebekken tanışıp birbirlerinin ilk arkadaşı olmuşlardı. Küçük yaşta Güney'in ailesinin işinden dolayı birbirlerinden ayrılıp bir daha da hiç görüşmediler. Fakat yıllar sonra hayat onları tekrar buluşturacak ve öğrenecekleri şeyl...