Yıllar Sonra

Bölüm ~ 62

Songül sabah gözlerini açtığında kendisine sımsıkı sarılmış uyuyan kocasının saçlarını okşadı.

Şu an öyle rahattı ki yataktan çıkmak istemiyordu. Bu yüzden Güney'e biraz sokulup gözlerini kapattı.

Güney Songül'ün kıpırdanmasına uyanmıştı.

"Kerem mi uyandı?" dedi uykulu uykulu.

Songül:

"Kerem Cemre'lerde ya sevgili."

Güney:

"Doğru.. o zaman uyuyabiliriz biraz daha." diyerek Songül'ün omzuna bir öpücük kondurup yüzünü saçlarına gömerek gözlerini kapattı.

Tekrar uykuya dalmışlardı ki kapı çaldı.

Güney:

"Ne oluyor ya?" dedi saçlarını karıştırıp yatakta doğrulurken.

Songül:

"Kapı çalıyor.." diyerek kalkıyordu ki Güney durdurdu.

"Dur üstün bu halde çıkma... Ben bakarım." diyerek kenarda duran pantolonunu üzerine geçirdi ve kapıyı açtı.

Serkan ve Cemre Kerem'le karşısındaydı.

Cemre:

"Ya kusura bakmayın Güney... Rahatsız etmek istemezdik."

Güney:

"Önemli değil.. durmadı mı yakışıklı?" dedi Serkan'ın kucağındaki Kerem'e bakıp.

Serkan:

"Durdu aslında kardeşim."

Songül'de üstünü giyinip gelmişti. Cemre'lere "Günaydın." deyip hemen Serkan'ın kucağındaki Kerem'i aldı. "Aşkım.. özledin mi sen anneyi?"

Cemre:

"Valla bizim keyfimiz yerindeydi.. hiç özlemedi sizi." diye güldü.

Songül:

"Öyle mi Kerem bey?" diye Kerem'i gudıkladığında Kerem güldü.

Serkan:

"Güney.. biz gidiyoruz kardeşim."

Güney:

"Nereye oğlum? Dün geldiniz zaten."

Cemre:

"Ya bi arkadaşım aradı düğünü varmış yarın."