Açılışın üzerinden bir hafta geçmişti. Songül ve Güney bir haftadır çok yoğun çalışıyordu.
Akşam yorgun argın eve geldiklerinde Songül kendini koltuğa attı.
Songül:
"Çok yoruldum.."
Güney:
"Ben de yoruldum. O kadar çok duruşmam vardı ki bugün." diyerek tekli koltuğa oturdu.
Songül:
"Benim de dava dilekçesi yazmaktan omzum ağrıdı."
Güney:
"Gel masaj yapayım biraz."
Songül:
"Sağol ama gerek yok.. sen de yorgunsun zaten."
Güney:
"Bir şey olmaz kızım. Gel işte."
Songül Güney'in oturduğu berjere baktı.
"Nereye geleyim?"
Güney dizlerine vurdu.
"Buraya..."
Songül duraksamıştı.
Güney:
"Songül kocan olduğumu unutuyorsun galiba. Ne olacak gelsene."
Songül:
"Ya ondan değil. Yorgunsun diye şey yaptım."
Güney:
"Sen yanımdayken yorgunluk umrumda değil."
Songül gülümseyerek kalktı ve arkasını dönüp Güney'in kucağına oturdu.
Güney:
"Yalnız üzerinde gömlek varken yapamıyorum. En iyisi çıkaralım şunu." diyerek elini gömleğin düğmelerine uzattı.
Songül:
"Salondayız Güney.."
Güney:
"Aşkım evde başka kimse yok sonuçta." dedi ve düğmeleri açıp gömleği Songül'ün üzerinden sıyırdı.
Songül'ün tenine değen Güney'in sıcacık elleri Songül'ün ürpermesine neden olurken Güney omzuna bir öpücük kondurup yavaş yavaş omuzlarını ovmaya başlamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıllar Sonra
FanfictionSongül ve Güney daha bebekken tanışıp birbirlerinin ilk arkadaşı olmuşlardı. Küçük yaşta Güney'in ailesinin işinden dolayı birbirlerinden ayrılıp bir daha da hiç görüşmediler. Fakat yıllar sonra hayat onları tekrar buluşturacak ve öğrenecekleri şeyl...
