Bebek beşiğinde uyurken Nurgül ve Güney onu izliyordu.
Selin:
"Ee çocuklar adına karar verdiniz mi?"
Güney ve Songül birbirine baktı.
Güney:
"Aslında Kerem olsun diye düşündük."
Songül:
"Tabi sizlerin de fikri önemli bizim için."
Ekrem:
"Kızım siz nasıl istiyorsanız öyle yapın."
Sadullah:
"Aynen öyle.. sizin evladınız sonuçta."
Nurgül:
"O zaman aramıza hoşgeldin Kerem.." diye güldü.
*******
Ertesi gün akşamüstü Songül ve Güney bebekleriyle beraber evlerine gelmişti.
Güney kucağındaki bebeği kanepeye bırakırken Songül de yavaşça yanına oturmuştu.
Güney:
"Nasılsın?"
Songül:
"Yorgun.." diye mırıldanarak başını Güney'in omzuna koydu.
Güney yavaş yavaş Songül'ün saçlarını okşayıp bir öpücük kondurdu.
"Uyu istersen."
Songül:
"Kerem acıkmıştır."
Güney Kerem'i yavaşça alıp Songül'ün kucağına verdi.
Songül oğlunun saçlarını okşayarak emzirirken Güney başını koltuğa yaslamıştı.
"Uyuyacak galiba." diye mırıldandı.
Songül:
"O uyuyunca biz de uyuyalım... Sen de yorgunsun uyumadın gece boyunca."
Güney:
"Artık küçük bey uyutmaz zaten bizi."
Songül:
"Ama her şeye değer değil mi?"
Güney:
"Evet.. şu ellere baksana. Her şeyden vazgeçerim bu elleri öpmek için." diyerek Kerem'in eline bir öpücük kondurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yıllar Sonra
FanfictionSongül ve Güney daha bebekken tanışıp birbirlerinin ilk arkadaşı olmuşlardı. Küçük yaşta Güney'in ailesinin işinden dolayı birbirlerinden ayrılıp bir daha da hiç görüşmediler. Fakat yıllar sonra hayat onları tekrar buluşturacak ve öğrenecekleri şeyl...
