BULUTLAR ŞAHİDİM OLSUN REYNMENİM (TAMAMLANDI)

36.Bölüm

Yarım saat yarım saattir benim odamda oturuyoruz. Hepimiz abimin bir şey demesini bekliyoruz fakat abimden tek bir ses bile yok. Sonunda yengem dayanamadı ve yanına gidip oturdu.

Ceylan:Sinan onları en iyi sen anlarsın? Sen değilmiydin abimin istememesine ramen benimle evlenen. Hem de haberi olmadan. Onlar senin rızan olmadan bir şey yapmak istemiyorlar lüften onları anlamaya çalış.

Sinan:Ceylan? Asıl sorun da burda ya yarın abin gelip esini istediğin ne diyeceğiz?

Ceylan:ne demek ne diyeceğiz yusuf olmasaydı da biz esini vermeyecektik ki. Bir şey değişmedi.

Sinan:Verecektik.

Abimin gözyaşlarıyla birlikte ağzından dökülen kelimeyle bir anda benim de gözlerim dolmuştu yusufun elini sıkı sıkı tutup ürkek bir ses tonuyla konuştum.

Ben:ve... Verecektik? Na... Nasıl yani?

Sinan:Babam vereceğini söyledi ne kadar uğraşsamda ikna edemedim bu düşmanlığı anca bu şekilde bitireceğimize inanıyor.

Elif:Amcam böyle mi dedi gerçekten.

Ben:hayır babam öyle bir şey demez. Kıyamaz o kızına.

Ceylan:sinan napıcaz peki?

Sıkı sıkı tuttğum el bir an da elimi bıraktı ve elleriyle yüzünü kapattı.
Yusuf ağlıyor muydu? Yusuf da pes mi etmişti?
Abim hızla ayağa kalktı ve konuşmaya başladı.

Sinan:Bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi ama Ceylan çok haklı gidin burdan?

Diyince yuduf şaşkın kırmızı gözleriyle abime bakmaya başladı ve mutluluktan bağırıp abime sarıldı o arada ben de elifle ve yengemle sarılıyordum.
Abimle yusuf sarılırken abim hiç de bu durumdan memnun olmadığı için kısa kesmişti daha sonra ben de kalkıp abime sarıldım ve konuşmaya başladım.

Ben:çok teşekkür ederim abicim. Seni çok seviyorum.

Sinan:ben de seni seviyorum. Her zaman senin yanındayım ama bir daha bana yalan söyleme tamam mı?

Abime sarılırken ağlamaya başlamıştım ve abim bunu fark etmişti.

Sinan:hadi ama sümüklü ağlama beni de ağlatacaksın.

Abime güldükten sonra göz yaşlarımı sildim.

Yusuf:o zaman esin sen hazırlan gidelim artık.

Deyince dolabımdan bir tane çanta çıkarttım ve eşyalarımı oraya tıkmaya başladım.

Elif :nereye gideceksiniz?

Yusuf:bilmiyorum?

Sinan:istanbul dışında bir yere gidin bütün bu sıkıntılar bittiğinde biz sizi ara haber veririz.

Ben:abi emin misin? Babamı nasıl ikna edeceksiniz?

Ceylan:kimse kimseyi istemediği biriyle evlendiremez siz korkmayın biz sizi arayıp bilgilendireceğiz.

Çantamı topladıktan sonra elif bana sarıldı ve elime arabanın anahtarını tutuşturdu.

Elif:arabayla daha kolay gidersiniz. Lütfen beni arayıp bilgilendirin merak ederim ben sizi.

Sinan:abartma elif kalıcı gitmiyorlar gelecekler.

Ceylan:kimliklerinizi almayı unutmayın lazım olur.

Yengemin ne demek istediğini anlamamıştım ama yine de kafa sallayıp kimliğimi aldım daha sonra vedalaştık ve evden çıktık.

Yusufta el ele arabaya doğru gidiyorduk ama içim de o kadar büyük bir sıkıntı vardı ki kendimi çok kötü hissediyordum. Yusufun patlamış dudağına hafifce dokundum benim dokunmamla refleks olarak eliyle elimi sıkıca tuttu sanırım canını acıtmıştım.
O yüzünü buruşturunca bu kez de ben aniden yüzümü buruşturdum.