Napacağımı bilmez bir şekilde yerde otururken birden telefonumun çaldığını fark ettim. Aşırı derecede yağmur yağıyordu ve üstüm başım çamur içindeydi.
Ağlayarak arabanın yanına gittim ve içinden telefonumu alıp kimin aradığına baktım. Arayan yengemdi.
Hiç istemesemde göz yaşlarımı silip telefonu açtım.
Ben:alo?
Ceylan:Esin nerdesiniz?
Ben:yenge be...
Cümlemi tamamlayamadan hıçkırıklar içinde ağlamaya başlafım yapacak hiçbir şeyim yoktu her şeyi kendi ellerimle mahvetmiştim.
Ceylan:Esin tamam beni duyuyor musun sakin ol!
Ben:be... Ben herşeyi mahvettim.
Ceylan:tamam sakin ol şimdi abin seni almaya geliyor tamam mı?
Ben:istemiyorum ben başımın çaresine bakarım.
Ceylan:şimdi elif seninle konuşmak istiyor ona veriyorum.
Elif mi? Evet şuan belkide ona ihtiyacım vardır.
Elif:alo esin.
Ben:elif ben her şeyi mahvettim. Ben ne yaptığımı bilmiyorum nefes alamıyorum ben ne yapacağım.
Elif:şiştt bana bak ağlamı hemen kesiyorsun. Sakinleş. Sinan abim yola çıktı geliyor seni alacak bunu eve gelince konuşacağız.
Dedi ve kapattı. Sanırım elifin dediklerini yapamıyacaktım çünkü hala ağlamakla meşguldüm. Çok değil yarım saat önce felan bu arabada onunla birlikteydim.
Elerimle alnımı bastırdım ve ağlamamın geçmesini bekledim ama sanırım olmuyordu.
Tam tamam ağlamayacağım diyordum gözlerimi sildiğim an yeniden gözlerim sulanıyordu.
Böyle bir kısır döngü içindeyken elifin de dediği gibi abim geldi ve birlikte eve gittik. Üstüm bağım ıslak ve çamur içindeydi şuan evde kim var kim yok umrumda olmadan odama geçtim. Arkamdan tabiki elif ve yemgem de geldi.
Benim üstümü değiştireceğimi sanıyorlardı ama ben direk o halde yere oturup ağlamaya başladım.
Elif yanıma oturunca yengem de kapıyı kapattı ve yanıma geçti.
Bir süre ikisi de konuşmadı sanırım benim bir şey söylememi bekliyorlardı.
Ben:bitti hem de ben bitirdim.
Dedim titrek sesimle ama yengem ve elif hiç sormuyorlardı. Biliyorlar mıydı nerden öğrenmiş olabilirlerdi.
Yengem:esin toparlansan iyi olur babam üstünü değiştirip yanıma gelsin dedi.
Elif:hayır anlamıyorum kız bu halde nasıl konuşacak bu amcama inanamıyorum ya
Ben:yapamadım gidemedim onunla yarı yolda bıraktım onu benden nefret ediyor.
Elif dişlerini sıkarak ve fısıltıyla kendi kendine konuşurmuş gibi bir şey söyledi ama ben bunu duymuştum.
Elif:nefret etseydi bizi arayıp seni almamız gerektiğini söylemezdi ama neyse.
Elif benim duyduğumu görünce korkuyla gözlerini pörtletti.
Ben:Ne?
Ceylan:elif bir şeyi de sır olarak tut.
Şuan onu hayal kırıklığına uğrattığımı daha iyi anlıyorum beni karşılıksız seven bir insanı terk etmiştim ben.
Güçsüz bir şekilde ayağa kalktım ve üstüme rahat bir şeyler giydim. Ardından yavaşca odadan çıkıp salona gittim karşımda babamı görünce önce kalbim sızladı sonra içeri girip koltuklardan birine oturdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BULUTLAR ŞAHİDİM OLSUN REYNMENİM (TAMAMLANDI)
FanfictionNasılda birden hayatım oldun... Hayattan aldığım en büyük hediye oldun. Seninle hayat buldum ve yine seninle son bulurum. Gözlerinde kaybolduğum her dakika benim için mehtaplı bir gece gibi... Ömrümün sonuna kadar o geceye tutsak olmak gibi.
