BULUTLAR ŞAHİDİM OLSUN REYNMENİM (TAMAMLANDI)

35.Bölüm

Abime kızdığım için eve girer girmez hızla odama doğru ilerledim. Kapıyı sertçe kapatıp kilitledim. Bu hareketim abimi çok sinirlendirmişti arkamdan nasıl bağırdığını duymak bile istemessiniz.

Sinan:ESİN KAŞINMA!

ama benim de abimden kalır yanım yoktu.

Ben:KAPA ÇENENİ!

Hızla dolabı açtım içinden rahat olanları alıp banyoya doğru ilerledim banyo odamda olmadığı için mecburen odadan çıkmam gerekiyordu ama çok takmadım çünkü abim kendini salona atmıştı ve büyük olasılıkla maç izliyordu.zaten bir kaç gündür bizim evden çıkmıyor hayır biz bundan kurtulalım diye evlendik ama hergün bizim evde.

Güzel bir duş aldıktan sonra giyindim ve banyodan çıkıp odama geçtim.

Ben:hayır ben anlamıyorum bu kendi evinden çok bizim evde yaşıyo ee biz niye ev aldık onlara o zaman bizimle birlikte yaşasınlar.

Kendi kendime konuşurken odamın kapısını kapattım ve çekmeceden kurutma makinesini alıp saçlarımı kurutmaya başladım.

Ben:yok ya yok bana bi rahat yok anlamadım ben ne günahlar işledim de başıma bunlar geliyo.
Babam da anladı hata yaptığını ama iş işten geçti artık adam nerden bilsin bunun gibi salak bi çocuğu olacağını.
Yok ben ne yapsam ne yapsam ben allahım resmen şuan kendimi sakinleştiremiyorum.
Banyo yapmak bile rahatlatmadı şuan beni.

Saçımı kuruduğu için kurutma makinesini tekrardan çekmeceye koydum ve aynada kendime bakmaya başladım.
Kabaran saçlarımla o kadar iğrenç gözüküyordum ki.

Ben:sanırım ağlıcam.

Dedim ve dolaba koyduğum çilekli sütlerden birini alıp içmeye başladım.
Benim biran önce bir çözüm yolu bulmam lazım. Hep bu şekilde yusufla kaçak göçek mi buluşacağız?
Nasıl söylersem söyleyeyim abim her türlü yanar dağ gibi patlayacak. Ve sonu yine bize zarar verecek.
Söylesem ayrı dert söylemesem ayrı dert.

Kendi düşüncelerim içinde boğukurken yusufun camdan beni izlediğini görmemiştim bile.

Ben:OFFF OFFF

Diye hunharca bağırırken camdan tıkırtı sesleri gelmeye başladı.
Hemen gidip camı açınca yusufun geldiğini fark ettim.

Ben :içeri gel abim görmesin.

Dedim ve yusufun girebilmesi için geri çekildim. Yusuf içeri girer girmez yaptığım ilk şey ona sıkı sarılmak oldu.

Ben:özledim.

Özledim derken sesim titremişti sanırım ağlamak üzereydim. Sabahtan beri işteydim ve aşırı yorulmuştum. O yetmezmiş gibi birde abimle uğraşmıştım.

Yusufa sıkı sıkı sarılırken yusuf birden kollarımdan tuttup beni ittirdi ve yüzüme bakmaya başladı.

Yusuf:ağlıyo musun sen?

Deyince. Yere oturdum ve kafamı duvara yasladım ardından yusufta yanıma oturunca kafamı duvardan çekip yusufun omzuna koydum.

Ben:ağlamıyorum ama her an ağlaya bilirim.

Uzun bir sessizlik oldu yusuf hiç cevap vermemişti çünkü ne diye bilirdi ki çok karışık bir durumun içindeydik.

Ben:yusuf biz napıcaz?

Yusuf:bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var bizi ayıramayacaklar.

Ben:ben söylicem. Ne zamana kadar böyle gizli gizli buluşucaz ki.