When You Hate Him,You Love Him? #rbc #BB2k19

TWO.

Ευτυχώς,το μάθημα της Φυσικής τελείωσε γρήγορα.Αφου μάζεψα τα πράγματα μου και τοποθέτησα τα βιβλία της επόμενης ώρας πάνω στο θρανίο,άρχισα να κατευθύνομαι προς το κυλικείο.Συνειδητοποιησα ότι είχε αρκετή ουρά από παιδιά που περίμεναν με ανυπομονησία να πάρουν το πρωινό τους,όποτε κινήθηκα προς το παγκάκι όπου καθόμαστε με την Αμέλια συνέχεια στα διαλείμματα.

-«Να μαντέψω,είχε κόσμο στο κυλικείο;»,με ρώτησε η Αμέλια γελωντας.

-«Ναι είχε,αλλά πεινάω!»,της είπα κάνοντας μια περίεργη γκριμάτσα και κατόπιν γελάσαμε.

-«Δεν μου λες,σε πείραξε καθόλου σήμερα ο..ξερεις ποιος;»,με ρώτησε και αυτόματα το γελιο μου κόπηκε μαχαίρι,μόλις τον είδα να μπαίνει με τους φίλους του στην αίθουσα του κυλικείου.Γελουσαν και οι τρεις και έπειτα κάθισαν στο συνηθισμένο τους τραπέζι.Εκεινο το τραπέζι έπειτα από λίγα λεπτα άρχισαν να το πλησιάζουν μια παρέα κοριτσιών.Η μια από αυτές κάθισε στα πόδια του Άρη,ενώ οι υπόλοιπες φλέρταραν με τους άλλους δυο.Ρόλαρα τα μάτια μου και έπειτα γύρισα προς το μέρος της Αμελιας.

-«Ναι,αλλά δεν έχει σημασία.Παντα ο ίδιος είναι.Δεν θα αλλάξει και το ξερω.»,της είπα και αφού βεβαιώθηκα ότι δεν υπήρχε πια μεγαλη ουρά στο κυλικείο άρχισα να κατευθύνομαι προς τα εκει.Ηρθε η ώρα για το πρωινό μου κουλούρι.Λιγο πριν φτάσω, μπήκε μπροστά μου ο Άρης.Μπα;!Νομιζα ότι ήταν απασχολημένος με την Μις Αηδία στα πόδια του.Μα,τι λεω;Αυτός όποτε με βλέπει,παρατάει τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να μου κάνει κακό.

-«Για που το έβαλες;»,με ρώτησε γελωντας.

-«Π-πουθενά.»,του είπα τραυλίζοντας.Γαμώτο!Γιατι πρέπει κοντά τους να τραυλίζω συνέχεια;

-«Αω μωρε.Το μικρό φρικιό θέλει να φάει.Οπως πάντα δηλαδή.»,είπε γελωντας.

-«Σε παρακαλώ.Ασε με.»,κατάφερα να του πω.Ωχ,άσχημα τα πράγματα.Αυτος έγινε κατακόκκινος από το θυμό.Με έπιασε από το μπράτσο σφιχτά.

-«Με παρακαλάς;Σώπα!Και αν δεν το κάνω;»,με ρώτησε γεμάτος νεύρα.

-«Να μην κανεις τι;»;τον ρώτησα.

-«Αν δεν σε αφήσω;Τι θα μου κανεις;Μπορείς να μου κανεις τίποτα;»,μου είπε γελωντας.

«Αλλά θα σου κάνω την χάρη,αφού τόσο πολύ το θες.»,συνέχισε και άφησε επιτέλους το μπράτσο μου. «Δεν χαραμίζω τον χρόνο μου με κάποιαν σαν και εσένα.Μου την σπάει όταν μου αντιμιλουν.»,είπε και άρχισε να κατευθύνεται προς την παρέα του.Μολις έφτασε,κοπάνησε με δύναμη το χέρι του πάνω στο ξύλο του τραπεζιου.Μα,τι έπαθε;Όχι,ότι με νοιάζει!Ας κάνει ότι θέλει,μόνο να μην ασχολείται μαζί μου.