{Book 1}.
-«Τον μισω.Τον μισώ όπως μισεί ο άνθρωπος τον ήλιο όταν ξυπνάει και τον χτυπάει στα μάτια.Οπως το χιόνι μισεί την ζέστη.Οπως ο σκύλος μισεί την αδιαφορία.Όπως το σκοτάδι μισεί το φως.Ολο αυτό που νιώθω για αυτόν είναι μίσος!»
Ίρις: Ένα κορ...
Ο Άρης με τράβηξε προς ένα δωμάτιο στο τέλος του διαδρόμου.Τι στο καλό;Ποσα δωμάτια έχει αυτή η αποθήκη;
-«Λοιπόν.Εδω θα μπεις μαζί με τα κορίτσια.Θα πρέπει να σε ντύσουν καπως ιδιαίτερα.Ναι μεν να μην σε καταλαβαίνουν οι αλλοι όταν θα είμαστε έξω ,αλλά και να ξεχωρίζεις αν σε δουν.Προσπαθουμε δηλαδή να ντυνόμαστε ιδιαίτερα έτσι ώστε αν μας δουν,να θυμούνται ότι μας είδαν χωρίς να καταλάβουν ποιοι είμαστε.»,μου εξήγησε και άρχισα να φρικαρω.Τι εννοεί να ντυθώ;
-«Όταν λες ιδιαίτερα;Τι εννοείς;»,τον ρώτησα και αυτός έβαλε τα χέρια μου μέσα στα δικά του.
-«Μην ανησυχεις.Ολα καλά.»,μου είπε και ξαφνικά είδαμε τα κορίτσια να έρχονται προς αυτό το δωμάτιο.
-«Αντε πάμε.»,είπε η Μαγκυ και με πήρε από το χέρι βάζοντας με μέσα στο δωμάτιο.Οταν άνοιξε η Ελβιρα τα φώτα, διαπίστωσα ότι ήταν ένα δωμάτιο γεμάτο ρούχα και καλλυντικά.Σαν κανενα ιδιωτικό μαγαζί ομορφιάς.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-«Ουαου.»,αναφώνησα και η Ρόουζ άρπαξε από την κρεμάστρα ένα κόκκινο σύνολο.Μαλλον θα ήθελε να το φορέσει.
-«Το συνηθισμένο βλέπω.»,της είπε η Ελβιρα και αυτή χαμογέλασε.Μαλλον θα το είχε βάλει πολλές φορές.
Η Ελβιρα πήρε και αυτή ένα σύνολο από τα τόσα που κρέμονταν και πήγε μαζί με την Ρόουζ σε ένα βεστιάριο για να τα φορέσουν.
Εγω ξεφυσηξα και καθησα σε μια καρέκλα.
-«Μην της δίνεις σημασία.Θελει λίγο χρόνο.»,μου είπε η Μαγκυ και έβαλε το χέρι της στον ώμο μου.
-«Πλέον έχω πάψει να ελπίζω,αλλά δεν πειράζει.Τους καταλαβαίνω.»,της είπα και αυτή με κοίταξε με συμπόνια.
«Μαγκυ;»,την ρώτησα.
«Σε πονάει το...ξέρεις...»,της είπα δείχνοντας της το κομμένο χέρι της.
-«Μπα,το έχω συνηθίσει.»,μου είπε και κάθισε δίπλα μου.
