When You Hate Him,You Love Him? #rbc #BB2k19

EPILOGUE.

Μπήκα στο σπίτι τρέχοντας κουβαλώντας πολλές σακούλες στα χέρια μου.Γυρνωντας από την δουλειά είπα να πεταχτώ μέχρι και το σούπερ μάρκετ.Το ψυγείο ήταν άδειο το πρωί που είχα φύγει.Ο Άρης με τον Τόμι τρώνε τα πάντα και κυριολεκτικά αρχίζω να τρομάζω όσο περνάνε οι μέρες με το ποσο μοιάζουν.

Άνοιξα την πόρτα και κατευθύνθηκα στην κουζίνα.Αφησα τα πράγματα στον πάγκο και στα ξαφνικά ακουσα ομιλίες μέσα από το σαλονι.

Εβγαλα τα μποτάκια μου και άρχισα να πηγαίνω προς τα εκει από όπου ακουσα αυτές τις ομιλίες.

Μα,δεν θα τους έβλεπα από την στιγμή που είχα περάσει το σαλονι για να πάω στην κουζίνα;

Εκει είδα τον Τόμι να μιλάει ψιθυριστά με τον Άρη.Σταυρωσα τα χέρια μου και τους κοιτούσα περίεργα.

-«Τι λετε εκει πατέρας και γιος;»,τους ρώτησα και ξαφνικά και οι δυο πάγωσαν και γουρλωσαν τα μάτια τους.

Με κοιτούσαν και οι δυο σαν χαζοί.

«Θα μου απαντήσει κανενας;»,τους ρώτησα κοιτωντας τους εναλλάξ.

-«Τίποτα,μωρό μου.Λεμε τα δικά μας.»,μου απάντησε ο Άρης και ήρθε κοντά μου πιάνοντας με από την μέση.

-«Μπορώ να μάθω και εγω;»,τον ρώτησα ναζιαρικα και ακούμπησα την παλάμη του χεριού μου στο πουκάμισο του.

-«Όχι.Με τίποτα!Αυτα ειναι θέματα μεταξύ του γιου μου και εμενα.»,μου είπε ο Άρης και εγω ξεφυσηξα εκνευρισμένη.Δεν θα τους πιέσω παραπάνω γιατί ξερω ότι δεν πρόκειται να μου πουν τίποτα.

-«Μαμά;Το απόγευμα έχουμε κανονίσει με τον μπαμπά να πάμε σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου,όποτε μην μας περιμένεις.»,μου είπε ο γιος μου κοιτωντας με με αυτά τα ματάκια που τόσο λατρεύω.Ο Άρης μου χάιδευε την μέση αγχωμένος.

Αχ,θα τον σκοτώσω!Ειναι αγχωμένος για το αν θα νικήσει η ομάδα του!

-«Μα,έχω ετοιμάσει φαγητό για το βράδυ και επίσης είπαμε ότι θα πάμε βόλτα στην θάλασσα.»,τους απάντησα με παράπονο κοιτωντας τους.Τρελαινομαι για την θάλασσα,αλλά γιατί νιώθω ότι θέλουν να με αποφύγουν έτσι ώστε να περάσουν χρόνο μόνοι τους;Δεν με θέλουν;

-«Εχουμε αγώνας.Συγνωμη.»,μου απάντησε ο Τόμι και κοίταξε τον Άρη.

-«Ξέρετε κάτι;Πηγαίνετε.Νομιζα ότι θέλαμε όλοι να αναπληρώσουμε τον χρόνο που χάσαμε σαν οικογένεια.Ουτε καν μπήκατε στον κοπο να με ρωτήσετε για το αν θέλω να ερθω μαζί σας.Αλλα μάλλον έκανα λάθος και το μόνο που θέλετε είναι να είστε μαζί όλη την ώρα και να με αφήνετε πάντα στην απέξω.»,τους απάντησα και ανέβηκα πάνω στο δωμάτιο.Ακουσα την εξώπορτα να κλείνει και κατάλαβα ότι έφυγαν.