BİZİM ŞARKIMIZ

2.BÖLÜM

BİZİM ŞARKIMIZ

2.BÖLÜM

Daha önce hayatında bu derece yorulduğunu hatırlamıyordu Defne.Bütün gece hizmet etmiş bir kere bile oturmamıştı.Şimdi ise bir köşeye geçmiş kapanan gözlerine hakim olmaya çalışıyordu. Çok  fena halde uykusu gelmiş durumdaydı.

"Defne, Gamze hanım seni çağırıyor"

"Gamze hanım kim?"diye sordu.
Daha yeni dinlenmeye başlamıştı halbuki.
"Birkaç saat önce şarkı söylemeye çıkan şarkıcımız işte hadi kuliste"

Şimdi hatırlıyordu evet birkaç saat önce sahnede güzel bir show yapmıştı ancak sesinin aşırı güzel olduğunu söyleyemezdi. Bıkkın bir şekilde kalabalığın arasından çıkıp kulise girdi.Kırmızıyla kaplı duvarlar ve bir sürü kıyafet vardı.

"Gel bakalım otur şöyle"dedi Gamze havalı ve tepeden bakan bir ifadeyle.Defne,köşede duran koltuğa oturup kıza dikti gözlerini.

"Mete bir şeylerdem bahsetti.Sana öğretmenlik yapmamı istiyor yardımcı olacağım mecbur"

Normal şartlarda bir şeyler öğrenmeyi elbette çok sever ve isterdi ancak böyle boş bir kızdan öğrene bileceği bir şey yoktu.Kendisinin müzik konusunda daha çok bilgisi ve yeteneği olduğuna emindi Defne.

"Gerek yok Gamze hanım ben kendi başımın çaresine bakabilirim"

Kız bir anda ayaklanıp ellerini beline yerleştirdi.Fazlasıyla güzel ve alımlı birisiydi Gamze ve tabi ki sahnede ki showu mükemmeldi fakat Defne showdan daha çok sesin ön planda olmasına önem verirdi.

"Sana böyle bir fırsat vermişler bunu geri mi tepeceksin?Benim gibi birisinden ders alacaksın daha ne istiyorsun?"

Defne de ayağa kalkıp gülümseyerek kızın gözlerine baktı.Bu bakış daha çok acınası türdendi, evet acıyordu çünkü böyle insanlara çok üzülüyordu.Kendinin farkında bile değildi ama egosu tavandaydı.

"Neye gülüyorsun sen?Ne sanıyorsun kendini sen? Ne bu tavır?"diye bağırınca bir anda odaya Yiğit girmişti. Girdiği odanın atmosferini aniden değiştirmek gibi özelliğe sahipti Yiğit.

"Ne oluyor burada!"diyerek Defneye dikti gözlerini.Şaşırmıyordu bir olay varsa mutlaka orada bu küçük kız olmalıydı.

"Anlamadım bende Yiğit bey.Kendisi yorulmasın diye bana yardım etmemesi gerektiğini,kendi başımın çaresine bakacağımı söyledim ancak o kadar kompleksli ki bir anda bağırmaya başladı"

Gamze öfkeyle kızın üzerine yürüyerek "Ne diyorsun sen be!Gözlerimin içine bakıp kıs kıs gülen sen değil miydin?"diyerek bağırdı. Yiğit,Gamze'nin kolundan tutup kenara doğru çekerken Defne'nin rahat tavırları gözünden kaçmamıştı.Bu kızın normal olmadığına emindi.

"Tek kelime daha ederseniz ikinizide kapının önüne koyarım!Duydunuz mu beni?Gamze çık sende. İşin bitti evine git!"

Gamze öfkeyle çantasını alıp çıkarken Defne arkasından gülümsüyordu. Bu kızı alt etmesi kolay olacaktı. Kendisiyle baş edebileceğini mi sanıyordu?

"İlk gündem ortalığı karıştırdın.Rahat dur Defne aksi halde iyi şeyler olmayacak"

"Ben bir şey  yapmadım Yiğit bey. İzninizle bende çıkabilir miyim?Çok uykum geldi"

O kadar tatlı bir hali  haldi ki aynı zamanda fazlasıyla sinir bozucuydu bu durum.Defne'nin bu halleri Yiğit'in delirmesine sebep oluyordu. Bu kız sahiden insanı çileden çıkartırdı.

"Bir daha seni herhangi bir olayın içinde görmeyeceğim."

Uslu bir kız gibi başıyla onaylarken diğer yandan yavaş adımlarla çıkışa doğru yürüyordu.