#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ara yorum bekliyorum arkadaşlar lütfen eksik etmeyin
BİZİM ŞARKIMIZ
29.BÖLÜM
Defne şaşkınlıkla karşısında ki kıza bakarken yutkunarak elini boynuna yerleştirdi.Aylardır adını duyduğu,Yiğit'in büyük aşkı Özlem tam karşısındaydı. Bütün bedeni kas katı kesilirken gözlerini Yiğit'e dikti.Onun ne düşündüğünü,ne hissettiğini deli gibi merak ediyordu.
"Ne işin var senin burada?"diye sordu Yiğit. Özlem'i karşısında görmeyi asla beklemiyordu.Şimdi buradaydı ve ne düşünmesi ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu.
"Döndüm Yiğit.İstanbul' döndüm"
Özlem bir kaç adım yaklaştığında gözlerini Defneye gitti.Küçümseyici bir bakış atarken Yiğit sevdiği kadının elini tuttu sıkıca.
"İyi hoşgelmişsin de burada işin ne!"
Defne pür dikkat Yiğit'e bakarken onun ne hissettiğini deli gibi merak ediyordu.En ufak bir öfke ve nefret kırıntısını dahi kaldıramazdı çünkü nefret bile içinde bir şeylerin kaldığının kanıtı olurdu.
"Yiğit seni görmek istedim.Konuşmak istedim"
Özlem dolu dolu gözlerle bakarken Yiğit'in tek bir mimiği bile kıpırdamıyordu.Hayır Özlem'i görünce en ufak bir şey bile hissetmemişti.Bir gün karşısına çıkarsa öfkeli olacağını falan düşünmüştü ancak en ufak bir his bile yoktu.
"Tamam Özlem ne söyleyeceksen söyle.Bak bizim gitmemiz lazım çok yorulduk acele et hadi"
"Baş başa konuşabilir miyiz?Senin için geldim buraya.Söyleyeceklerim var!"
"Benim için geldiysen eğer,geldiğin gibi geri git.Ayrıca benim Defneden gizli,saklım yok.Her neyse bizim gerçekten gitmemiz gerekiyor Özlem." Yiğit Defne'nin elini bırakmadan arabaya doğru ilerlediğinde Özlem hayretler içinde arkalarından baka kalmıştı.Yiğitten asla böyle bir tepki beklemiyordu. Kızacağını, öfkeleneceğini düşünürken neredeyse gittiği için teşekkür edecekti.
"Özlem!Bu sen misin?"
Meteyi görünce bir anda gülümsemeye çalışarak sarıldı genç kız.
"Benim Mete"
"Se sen ne arıyorsun burada ben çok şaşkınım!"diyerek baka kaldı adam.
"Geldim işte Mete buradayım.Benim şimdi gitmem lazım sonra konuşuruz olur mu?"
Mete ısrarla kulübe davet etsede Özlem girmemişti ve hızla uzaklaşmıştı oradan.Telefonunu çıkarıp Halit Erdem'i aradığında hırstan ölüyordu.
