BİZİM ŞARKIMIZ

10.BÖLÜM

BİZİM ŞARKIMIZ

10.BÖLÜM

Bu adamı gördükçe bedeni istemsiz olarak titremeye başlıyordu ve gerçekten bununla nasıl baş edeceğini bilmiyordu Yasemin.Kemal Arguner buradaydı ve kimsesi onu tanımıyordu kendisi ve Defneden başka.

"Umarım bölmüyorumdur.Nasılsın Yasemin?"

Adamın gülürek sorduğu bu soru üzerine Yasemin, Kerim'in anlamsızca bakan yüzüne odaklandı "Kerim sen içeriye geçer misin?"dedi nefesini vererek.

Kerim'in ise gitmeye hiç ama hiç niyeti yoktu,ne olduğunu bilmiyordu ancak tek bildiği Yasemin'in bu adamı görünce titremeye başlaması ve paniklenmesiydi, "Bir yere gitmiyorum.Beyefendiyle tanıştırmayacak mısın beni?"diyerek adama dikti gözlerini.

"Yasemin böyledir pek beceremez böyle kibarlıkları. Ben Kemal"diyerek elini uzattı adam.Kerim ise uzatılan eli sıkıp geri çekti hemen "Kerim bende memnun oldum.Tam olarak nereden tanıyorsunuz Yasemini?"

Genç kadın gözlerini kapatıp sabır dilerken ne yapacağını hiç bilmiyordu. Kalbi deli gibi çarparken bu adamın buradan defolup bir an önce gitmesini istiyordu "Yaseminle çok eskiden tanışırız.Aşk olsun ama beni nasıl anlatmazsın arkadaşlarına"

Kerim anlamayan ve rahatsız olmuş bir ifadeyle kendisine bakarken ne diyeceğini gerçekten bilmiyordu Yasemin.Bir an önce toparlamazsa eğer hiç iyi şeyler olmayacaktı "Kemal benim eskiden çok eskiden arkadaşım"diyerek saçma bir yalan söyledi.Üvey babası olduğunu söylerse Defne'nin yalanı ortaya çıkardı ve bu durum aralarını daha çok açardı.

"Kendinden 30 yaş büyük biriyle arkadaşlık mı yapıyorsun?"Kerim'in bu sorusu üzerine iyice terlediğini hissetti Yasemin.Kemal Arguner ise gülerek izliyordu.

"Lütfen Kerim bey 30 yaş değil sadece 20 yaş büyüğüm, bu da arkadaşlık için gayet uygun bir aralık"

Sadece arkadaş olduklarına elbette inanmamıştı Kerim.Bir şeyler dönüyordu ancak ne döndüğünü anlaması mümkün değildi.

"Bu arada nişanlın nerede?Dün tam tanışamadık kendisini yakından tanımak isterim.Defne de burada çıkıyormuş galiba, onuda bir göreyim"

Yasemin panikle adamın önüne geçtiğinde onun gözlerinde yine aynı şeyi gördü.Bu adam sadece kendisini istiyordu, başka kimse umrunda değildi.

"Sen şimdi git biz daha sonra konuşuruz" diyerek ona daha sonra konuşacağına yani ona geleceğine ima ederek söyledi.

"Pekala bende daha sonra görürüm Defneyi, görüşmek üzere."

Kemal Arguner oradan uzaklaşırken Yasemin köşede duran ağacın altında ki banka oturdu ve sakinleşmeye çalıştı. Ayakları tutmuyordu ve belli olmasada titriyordu.

"Bana anlatmak istediğin bir şey var mı Yasemin?"

Kerim öfkelenmek istemesede elinde değildi.Bu adamın Yasemin'e olan bakışları ve tavrı hoşuna gitmemişti ve ona böyle tutulurken şimdi böyle bir şeyle karşılaşmak hayal kırıklığına uğratmıştı.Neden bu adama Meteyle nişanlı olduğunu söylemişti anlamıyordu.

"Kalk hadi gidiyoruz daha sakin bir yerde konuşacağız!" Yasemin ayağa kalkıp tek kelime etmeden arabaya bindiğinde saçlarıyla yüzünü kapatıp yaşlarının akmasına izin verdi.Şimdi Kerim'e ne söyleyecekti?Ona ne anlatacaktı bilmiyordu. Hiçbir şey bilmiyordu.

🌼

Spor ayakkabılarını ayağına geçirdikten sonra odadan çıktı ve yürümeye devam etti. Çok yorgun hissediyordu, bir an önce eve gidip uyumalıydı aksi halde bayılacaktı.