#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
100 YORUM 100 VOTEDEN SONRA BÖLÜMÜ YAZMAYA BAŞLAYACAĞIM HABERİNİZ OLSUN☺️
ARA YORUMLARINIZIDA BEKLİYORUM
İYİ OKUMALAR.
BİZİM ŞARKIMIZ
38.BÖLÜM
Defne başını camdan tarafa çevirmiş öylece dışarıyı seyrediyordu.Hala kendisine gelebilmiş değildi. Hamileydi, bir bebeği olacaktı yani öyle mi?Gözlerinden yaşlar süzülürken hızla silmeye çalıştı.Çünkü Yiğit yanındaydı ve araba kullanıyordu.Doktoru tembihlemiş ve bir şey söylememesi gerektiğini belirtmişti.Ona söylerse işlerin iyice karışacağına emindi.Yiğit'i hayatından çıkarmak istiyordu ve bunu bilmemesi gerekiyordu bu yüzden.
"Defne güzelim iyi misin?Bak Doktor stres ve yorgunluktan bayıldığını söyledi.Pek içime sinmedi aslında,başka bir Doktora gitsek detaylı tahlil mi yaptırsak?"
Defne kollarına bayıldığından bu yana kendisinde değildi Yiğit.Hayatında daha önce bu derece korktuğunu hiç hatırlamıyordu.Şükür ki şu anda yanındaydı ve iyiydi,birde şu katır inadı olmasa çok daha iyi olacaktı.Üstelik anlamlandıramadığı bir durgunluk vardı Defnede.Arabaya bindiklerinden bu yana konuşmuyordu,öylece dalgın dalgın dışarıyı seyrediyordu.
"Benim nasıl olduğum seni ilgilendirmez.Soru sorup durma artık!"
Defne başını Yiğit'e doğru çevirdiğinde ağlamamak için dudaklarını birbirine bastırdı.Onun gibi masmavi gözlü bir bebekleri mi olurdu acaba?Yiğit gibi çok yakışıklı bir oğulları olabilirdi ya da yüzünü kendisinden ancak gözlerini babasından alan bir kızları?
Defne başını iki yana doğru sallayıp karşıya dikti gözlerini.Böyle bir şey olmayacaktı. Annelik korkunç bir şeydi,ya kendi annesine benzeyen bir anne gibi olursa?Üstelik henüz çok gençti,doğru düzgün bir işi yoktu ve bunun sorumluluğunu alamazdı.
"Beni terslemekten vazgeçmeyi dene biraz olur mu?Ayrıca bu gece tek kalmanı istemiyorum. Beni kabul etmeyeceğini de biliyorum.O yüzden ablanı ara,o kalsın yanında"
Yiğit direktiflerini verirken,Defne daha fazla yorulmamak için "Karışma bana." Yiğit nefesini verirken,gerçekten sakin kalmaya çalışıyordu,Defne kendisini öldürse dahi umrunda olmazdı ancak sağlığı söz konusuydu ve söz dinlemiyordu.Araba kapının önünde durduğunda ikiside indi ve Yiğit,sevdiği kadının kolunu kavradı usulca.Onun dolu dolu gözlerini görünce yutkunmadan edememişti.Defneyi öyle çok üzmüştü ki bunu düşündükçe delirecekmiş gibi oluyordu.
"Bir şey olursa beni mutlaka ara.Hatta ben seni arabada beklerim bütün gece" Defne bu haldeyken eve gidip uyuyamazdı. Arabada bekleye bilirdi,belki bir şeye ihtiyacı olurdu.
"Gerek yok,istemiyorum evine git" Bir daha bayılmazdı ki,hamlelikten dolayı yorgun düşüp bayılmıştı.Ama bunu Yiğit bilmiyordu ve bilmeyecekti.
