BİZİM ŞARKIMIZ

21.BÖLÜM

BİZİM ŞARKIMIZ

21.BÖLÜM

Uçaktan iner inmez hepsi yorgun olduğu için evlerine dağılmışlardı.Defne'nin işi bittikten sonra ablasının evine geçmiş ve beraber yemek yapıp sofra kurmuşlardı.

"Abla sen iyi misin?Yani böyle bir sıkıntı var sanki üzerinde"

Son 2 günde yaşadıklarını anlatamazdı elbette Defneye.Ama Kemal konusunda fazlasıyla düşünceliydi.O pislik herif bundan sonra hiç rahat durmayacaktı.

"Kemal seni tekrardan bulmaya çalışa bilir.Biliyorsun ben gideceğim yani bu yüzden senin için endişeleniyorum"

Bu söyledikleri yalan sayılmazdı sadece eksikti.Kemal yine Defneyi almak isteye bilirdi ama kendisi yurt dışına çıktıktan sonra belki bu durumdan vazgeçerdi. Sonuçta Kemal'in tek derdi kendisiyleydi.

"Yiğit buna müsade etmez abla.Ayrıca ben oraya kendi ayağımla gittim,tuzağa düştüm.Bundan sonra böyle bir şeye izin vermem"

Birazda olsa içinin rahat olma sebebi Yiğitti aslında.Defne'yi koruyacağına emindi,ne olursa olsun Defneyi Kemal'e bırakmazdı.Genç kız ablasının ellerini tutup gözlerinin içine baktı.

"Abla gerçekten gidecek misin?"

"Gitmek zorundayım Defne.Daha fazla burada kalamam."

Burada kalmaya devam ettikçe olaylar büyüyecekti ve Yasemin buna izin vermek istemiyordu.Daha fazla insanın zarar görmesine tahammülü yoktu.

"Sen çok zor şeyler yaşadın abla.O pislik herif sana iğrenç şeyler yaşattı.Ona annemin yanında hesap soramadım,bunu nasıl yaptın ablama diyemedim.Keşke o zamanlar anneme söyleseydin belki farklı olurdu"

Defne dolan gözlerinin akmaması içini başını tavana doğru kaldırdı.Yasemin ise derin bir nefes alıp kardeşinin omzunu sıvazladı ve kendisine bakmasını sağladı.Onu daha fazla üzmek istemiyordu ancak Hale Arguner'e güvenmemesi gerektiğini anlamalıydı.

"Defne...O da biliyordu her şeyi.Defalarca söyledim inanmadı bana.Ama biliyordu bir kaç kere izlerken gördüm.Hale hanım kocasının pisliğini bildiği halde sırf para için sustu"

Defne bir anda ayağa fırlayınca sandalye geriye doğru düşmüştü.Genç kız duyduğu şeyleri idrak etmeye çalıştıkça beyninin uyuştuğunu hissetmişti.

"A Abla sen ne saçmalıyorsun?"

Yasemin ayağa kalkıp kardeşinin karşısına dikeldiğinde yutkunarak elini tutmak istemişti ancak Defne geri çekilmişti hışımla.

"Annem bu kadarını yapmaz!Bu kadar iğrenç bir şey yapmaz"dedi titreyen sesiyle.

"Her kadın anlar bunu Defne.O benim feryatlarımı duymadı,beni kocasına peşkeş çekti.İnan bana bu konuda yalan söylemem"

Ablası konuştukça ayakta durmakta zorlanıyordu çünkü kaldıramıyordu bunu "O kadar da değil.Sen yanlış anlamışsındır .Susmazdı, annem bilse susmazdı"diyerek geri geri gitmeye başladı Defne.

Yasemin haraket dahi etmiyordu çünkü böyle bir tepki bekliyordu.Bunu söylemek istemezdi ancak başka çaresi kalmamıştı. Bu son olaydan sonra Defne o kadına güvenmemeliydi.

"Ama sustu Defne.Annemiz benim tacize uğradığımı bile bile sustu"

Defne göz yaşları içinde elini yüzüne kapatırken konuşmakta ve yutkunmakta zorlanıyordu.

"Yalan bütün bunlar!Sana inanmıyorum tamam mı?Sana inanmıyorum!Evet annem biraz farklı bir kadın ama hangi anne kızının böyle bir şey yaşamasına müsade eder!"