#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
150 GÖRE 150 YORUMDAN SONRA BÖLÜM GELECEK😣
ARA YORUMLARINIZIDA BEKLIYORUM.
BİZİM ŞARKIMIZ
41.BÖLÜM
Defne usul usul karnını okşarken Tekinle 1 gün sonra başka bir mekana gelmişlerdi bu konuyu konuşmak için.Onun evlilik teklifini kabul ettiğine hala inanamıyordu.
"Hemen evlenelim Defne.Hiç vakit kaybetmeyelim.İnan bana çok mutlu olacağız.Bunca yıl seni bekledim ben biliyorsun değil mi?"
Biliyordu,Tekin'in kendisine olan ilgisini farketmemek için kör olmak gerekirdi. "BiliyorumTekin.Yani en azından bana karşı bir şeyler hissettiğinin farkındaydım"
"Peki sen hiç mi bir şey hissetmedin bana karşı?"
Böyle bir soru karşısında,başını eğerek karnını okşadı Defne.Bir şey hissetseydi eğer şu anda Yiğit'in bebeğini karnından taşımıyor olurdu.
Tek bir kişiyi sevmişti bugüne kadar.Evet hatalar yapmıştı,birbirlerini kırmışlardı ancak yinede bebeğini istemediğini öğrendiği an kalbine bıçak saplamışlardı sanki.
"Seni ilk gördüğümde çok yakışıklı olduğunu düşündüm,bir an etkilenmiştim itiraf etmeliyim .Ancak sen Kemal Arguner'in pis işlerini yapan biriydin.Seni sevmem mümkün değildi ki,sana o gözle bakamazdım bile Tekin."
"Haklısın.Ne söylesen haklısın,keşke başka zamanda başka şartlar altında karşılaşmış olsaydık.O zaman her şey çok daha başka olabilirdi."
Defne gülümsemeye çalışarak sırtını sandalyeye yasladığında o kadar mutsuz hissediyordu ki.Ne yaptığını kendiside bilmiyordu artık,bir boşluğun içinde sürekli savrulup duruyordu.Öfkesinin esiri olmuş gibiydi,sadece ve sadece öfkesiyle hareket ediyordu ve bunun sonu nereye varır gerçekten bilmiyordu.
###
Yasemin elinde kağıda çizdiği bir kaç detayı Hülyaya gösterirken,diğer yandan gözü hala telefondaydı.Defneyi aramıştı ancak açmamıştı.Yiğit'e söyleyip söylemediğini deli gibi merak ediyordu,dün akşamda aramıştı hatta evede gitmişti ama cevap yoktu.
Sonradan iyi olduğunu, uyuyacağını, yarın konuşa bileceklerini yazınca rahatlamıştı.Aksi gibi Yiğitte açmamıştı telefonunu,hatta onun ki kökten kapalıydı.Kerim defalarca aramıştı onu.
"Yasemin hanım bunlar çok güzel gerçekten"
"Hülya seninle ne anlaşmıştık.Yasemin de lütfen bana"diyerek gülümsedi kadın.Şirkette ki herkes ayrı bir hürmet ve saygı gösteriyordu kendisine,hatta korkuyorlardı bile.
Bunun sebebi Kerim'in eşi olmasından dolayıydı elbette.Ters bir harekette kovulacaklarının sinyalini vermişti kocası.Bazen gerçekten çok abartıyordu ancak bu abartı ona çok yakışıyordu.
