#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SELAM☺️ 120 VOTE 120 YORUM SINIR☺️ Yine geçilmedi sınır yani çok sağolun😀 Ben yine yayımlıyorum bölümü
Ama sonra ki bölümlerde yapma etme diye yorum yaparsanız sizi dinlemicem🤪kötü yazar olucam banane😃
Satır ARAsıYORUMLARINIZIDA SEVİYORUM VE BOL BOL YORUM BEKLİYORUM🙏☺️
BİZİM ŞARKIMIZ
44.BÖLÜM
Kalbi deli gibi atarken,derin bir nefes alıp avucunun içinde ki teste baktı.O anda bütün tüyleri diken diken olmuştu sanki.
Hamileydi!Evet hamileydi.Gözyaşları usul usul dökülürken bir anda gülmeye başladı.Bir bebekleri olacaktı,sevdiği adamdan bir parça doğacaktı.Yere çöküp hem ağlayıp hem gülerken delirmiş gibi hissediyordu.Yıllarca o kadar çok yalnızlık çekmiş,o kadar fazla acı çekmişti ki şimdi bu kadar mutluluğu kaldıramıyordu bünyesi.Hayatının en güzel günlerini yaşıyordu ve bu anlar rüya gibi geliyordu.Kapı açılınca Kerim anlamsızca yerde kendi kendine gülen ve diğer yandan ağlayan karısına baktı.Üstelik bornozluydu.
"Yasemin...Güzelim ne bu hal?"
Ona doğru yaklaşıp hızla eğildi ve yüzünü avucunun içine aldı.Mavi gözleri parlıyordu ancak o gözlerden yaşlarda akıyordu.Sıkıca beline sarılıp onu kucakladı ve yatağa oturmasına sağladı Kerim.
"Anlat bana bitanem?Ne oldu?"diyerek saçlarına öpücükler kondurup yanaklarını okşadı usulca.Onun akan yaşlarını silerken ne olduğunu öğrenmek için can atıyordu.
"Kerim bir bebeğimiz olmasını çok istiyordun değil mi?" Yasemin'in bu sorusu karşısında yutkunmadan edememişti.
Yoksa bir bebekleri olamayacak mıydı?Bu yüzden mi ağlıyordu?O halde neden gülüyordu?Belkide kaldıramamıştı. Anlamıyordu, hiçbir şey anlamıyordu Kerim.
