#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BİZİM ŞARKIMIZ
12.BÖLÜM
Kafası karmakarışık bir şekilde mutfağa girdi ve bir bardak suyu alıp yudumladı Kerim.Bütün bu yalanların arasında ne yapacağını bilmiyordu, aklına hiç ama hiç iyi şeyler gelmiyordu.Defne ve Yasemin yalan söylüyordu ve bunu neden yaptıklarını asla bilmiyordu.
"Kerim sen iyi misin?"
Yasemin'in sesiyle sıçrayıp ona doğru döndü,halbuki ne kadar güzel ne kadar masum duruyordu.Ama baştan bu yana ağzından çıkan her kelime yalandı.
"Baş başa konuşabilir miyiz biraz?"
Öyle sert ve öfkeli duruyordu ki Yasemin'in dili tutulmuştu.Bu kadar sinirli olmasının sebebi neydi anlamamıştı "Bir şey mi oldu?"
"Evet bir şey oldu!Bir bahane bulup buradan çıkıyoruz hem de hemen." Genel olarak çabuk parlayan bir yapısı yoktu,damarına basılmadığı sürece sakindi ama bu şekilde emrivakili konuşmalara gelemiyordu Yasemin
Yasemin gidecekken Kerim bir onda onun kolundan tuttu ve kendisine doğru çekti. Yasemin şaşkınlıkla onun gözlerine bakarken ilk defa ama ilk defa bu derece yakındı Kerim'e.Hatta yıllar sonra ilk defa bir adamla yakındı ve geri çekilmek yerine ona daha yakın olmak istiyordu. Titriyordu evet ama korkudan değildi, başka bir şeydi sanki.
"Yasemin sözümü ikiletme aksi halde burada herkesin içinde konuşursam büyük bir kavga kopabilir.Yalanlarınız ortaya çıktığı taktirde Yiğit benim kadar sakin olmayacaktır!"
Kerim geri çekilip içeriye girdiğinde Yasemin üzerinde ki şoku atlatmaya çalışıyordu.Neden bahsediyordu bu adam böyle?Hızlı bir şekilde onun peşinden gidip salona geçti "Ben çıkıyorum şirkette işlerim var.Yasemin istersen senide eve bırakayım"
Kerim'in bu çıkışı üzerine, Yasemin gözlerini kaçırıp derin bir nefes aldı
"Olur tabi benimde işlerim vardı."
"Sen bir dakika gelir misin benimle?"diyerek ayaklandı Defne ve ablasını çağırdı.Yasemin kardeşinin peşinden gittiğinde bir hayli gergin hissediyordu.
"Kemalden bir haber var mı?Benim karşıma çıkmadı vaz mı geçti yoksa?" Bir şekilde karşısına çıkmasını beklemişti Defne ama tuhaf bir şekilde Kemal Argunerden ses çıkmıyordu.
"Vazgeçtiğini sanmıyorum onun derdi sen değilsin zaten"
"Geçen günde böyle birşey söyledin.Ne demek istiyorsun sen?"
"Şimdi değil sonra konuşuruz olur mu?Baş başa kaldığımız bir zaman açıklayacağım sana her şeyi "
Yasemin kardeşinin yanından uzaklaşırken Defne öylece kalmıştı.Neyi açıklayacaktı ki?Neler dönüyordu böyle?İçeriye girdiğinde aklında ki tüm düşünceler dağılmıştı çünkü Yiğit'i görünce tüm olumsuzluklar yok oluyordu.
