BİZİM ŞARKIMIZ

17.BÖLÜM

BİZİM ŞARKIMIZ

17.BÖLÜM

Yavaş adımlarla kulisten çıkıp bar bölümüne doğru ilerlediğinde üzerindeki yorgunluğu hala atamamıştı Defne.Prova yapmak gerçekten zordu ama bir kadarda güzeldi.

"Mete ben çıkıyorum.Ablam bize gelecekti onunla bululacağız,gece gelirim"diyerek ceketini sırtına geçirdi.

"Tamam Defne çık sen, görüşürüz sonra"

"Bu arada Yiğit hala gelmedi mi?"

Onun nerede olduğunu merak etmişti,2 saatir buradaydı ama hala gelmemişti.
"Geliyor ama bu geliş pek hayra alamet değil"dedi Mete.Defne arkasına döner dönmez neye uğradığını şaşırdı.Yiğit bir anda kolundan tutup çekiştirmeye başladı çünkü. Bir anda kendisini odada bulduğunda şaşkınca öfkeli mavilere baktı.

"Yiğit napıyorsun!Delirdin mi?"

"Evet delirdim!Sen delirttin beni. Gidecektin değil mi?Sende beni bırakıp gidecektin.O yüzden seni sevdiğimi söylediğimde zamanı bahane ettin"

Defne ilk başta durumu algılamaya çalışsa da, kendisini toparlayıp Yiğit'e doğru yaklaştı. "Kim söyledi sana bunu?"

"Ne önemi var!Bana tek kelime etmedin.Tarih tekerrürden ibarettir.Sende onun gibi gidecektin"

Defne'nin gitme düşüncesi kalbini delip geçmişti ve bununla nasıl baş edecekti bilmiyordu.Ne olursa olsun bu çok başkaydı,onun gitmesi demek ölüm gibiydi sanki.Yok olmak demekti.

"Beni onunla kıyaslama demedim mi sana? Yeter artık ben o değilim!Ben şan,şöhret için seni asla bırakmam.Bunu sana söylemedim çünkü bir karar vermedim.Ablamı bir şekilde kalmaya ikna edecektim."

"Peki ya ikna edemezsen gidecek misin Defne!"

Bunu nasıl anlata bilirdi bilmiyordu Defne?Ablasına söz vermişti yaşadığı hiç bir şeyi anlatmayacaktı.Ancak bu şekilde de derdini anlatamıyordu ki.

"Anlamıyorsun ablamın bana ihtiyacı var.Onu bırakamam ama seni de bırakamam.Lütfen bana biraz yardımcı ol"

Defne elini onun sakallarına yerleştirdiğinde Yiğit birazda olsa sakinleştiğini hissetti.Yine de bunu kabul edemezdi,edemiyordu.

"Sende beni bırakıp git Defne!Zaten ben alıştım terketilmelere.Sende git!"

Yiğit öfkeyle Defne'nin yanından geçip giderken genç kız koltuğa çöküp başını ellerini arasına aldı.Ağlamamak için direnirken ne yapacağını gerçek anlamda bilmiyordu.

"Ne o tatlım Yiğit sana tekmeyi bastı mı yoksa?"

Gamze'nin gelmesiyle Defne hemen ayağa kalkıp kendisini toparlamaya çalıştı.Bu kızın karşısında dik durmak zorundaydı.

"Benimle uğraşma!Duydun mu beni?Sakın bana bulaşma"

"Ne sandın tatlım?Yiğit sana aşık falan mı olacaktı?O böyledir işte bir anda öfkelenir bir anda sever bir anda söver.Ama merak etme ben şimdi onun evine gidip tüm sinirini alacağım"

Duyduğu şeyler karşısında sinirle gülerek ellerini yüzüne kapattı genç kız. Sakinleşmesi gerekiyordu aksi halde Gamze'yi bir kaşık suda boğabilirdi.O kadar sinsi bir kızdı ki ufacık bir kopuşta hemen ortaya çıkmıştı.

"Yiğit seni yanına bile yaklaştırmaz biliyorsun değil mi?Senin gibi kızlarlada asla işi olmaz!Şimdi çekil önümden." diyerek kızı kenara doğru omzuyla ittirdi ve kapıya doğru yürüdü Defne.Biraz daha burada kalırsa katil olabilirdi.