#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BİZİM ŞARKIMIZ
6.BÖLÜM
Hayatının dönüm noktasında gibi hissediyordu ve bu his kalbinin deli gibi çarpmasına sebep olmuştu Defne'nin.Az önce muhteşem bir atmasförde şarkı söylemişti,insan gerçekten bu hayatta sevdiği işi yapmalıydı. Zaten iş gibi gelmiyordu ki mutluluk veriyordu.
Aynada ki aksine bakıp önünde duran malzemeleri alıp makyajını sildi hızlıca. Çok geç olmuştu ve gerçekten çok uykusu vardı. Ancak bünyesi bu tempoya alışmak zorundaydı.
"Çok güzeldin"Arkadan gelen tanıdık sesle gülümseyen yüzü soldu ve öfkeyle ona doğru döndü "Ne işin var senin burada?Ben sana bir daha karşıma çıkma demedim mi?Niye geldin?"
Yasemin kardeşine doğru yaklaşmak istiyordu, ona artık sarılmak kokusunu içine çekmek istiyordu ama bunu yapamıyordu bir türlü.
"Defne gerçekten görmüyor musun halimi? Sana ulaşmak için çabalıyorum. Bir oturup konuşsak en azından"
Defne ellerini göğsünde kavuşturup gözlerini Yaseminin dolan gözlerine dikti.Ona baktıkça öfkesi dinmiyordu çünkü onun yüzüden bambaşka bir kadın olmuştu. Güvendiği, dayandığı bir ablası varken, o her şeyi mahvedip bir başına bırakmıştı.
"Ne konuşacağız ya biz?Sen bana hayaller kurdurdun!O evden kurtulacağımızı, baş başa çok güzel bir hayat kuracağımıza inandırdın sen beni!" Artık gözyaşları durmuyordu genç kızın ve ağladıkça sinirleri daha çok bozuluyordu.Güçlü durmak istiyordu,ablasına karşı umursamaz olmak istiyordu ama başaramıyordu.
"Ben giderken durumumun hiç iyi olmadığını sende biliyordun.Üniversite sınavına hazırlanıyordun,geleceği belli olmayan bir yola sokmak istemedim.Sana bakamamaktan, istediklerini yapamamaktan korkum.Başka bir ülke, başka bir hayata beş kuruşsuz seni sürüklemek istemedim"
Artık sabrının taştığını hissediyordu Defne. Köşede duran makyaj malzemelerini öfkeyle dağıttı çünkü sinirini bir yerden çıkartmazsa kendisine zarar verecekti.
