#Romantizm 1
Şarkı söylemek için hayallerinin peşinden giden Defne'nin yolu Yiğit Erdem'in mekanınında şarkı söylemeye başlamasıyla hayatın çok başka yüzünü görmesini sağlamıştır.Diğer yandan kardeşi Defne için Amerikadan dönen Yasemin'in tüm psikol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BİZİM ŞARKIMIZ
7.BÖLÜM
Bu eve geldiğinde karşısında en son göreceği kişinin Yasemin olması gerekirken şimdi karşısındaydı ve buna hiçbir anlam veremedi Defne.Bu kızın Kerim Erdem'in evinde işi neydi?
"Sana soruyorum ne işin var burada!"dedi tekrardan Defne.Yasemin tedirgince ayağa kalkarken ne yapacağını bilemez bir haldeydi "Kerim benim arkadaşım onunla kahvaltı yapıyorduk"dedi sesini hakim olmaya çalışarak.
"Hadi ayakta kalmayın oturun"diyerek araya girdi Kerim.Ortam bir anda gerilmişti çünkü .
"Ben burada durmak istemiyorum gidiyorum!" Defne gitmek istemişti ancak Yiğit elinden tutup çekince neye uğradığını şaşırmıştı.
"Hiçbir yere gitmiyorsun.Aranız bozuk olabilir ama o kadarda değil."
Hepsi sandalyeye yerleşirken Defne istemeyerekte olsa oturmak durumunda kaldı. Ancak ablasının yüzüne dahi bakmıyordu.Ona baktıkça içi yanıyordu ve daha fazla canının yanmasını istemiyordu.
"Altı tane simit mi aldınız?Umarım bizim geleceğimizi öngördüğümüz için almışsınızdır aksi halde ikinizde bitiremezsiniz ki" dedi Yiğit ortamı yumuşatmak için. Defne refleks olarak ablasına baktığında gözlerinin dolmasına engel olamamıştı,bu gevrekleri onun aldığına emindi.
"Eskiden biz sabahları erkenden kalkar kordona inerdik, sonra orada böyle seyyar gevrekciler olurdu. İncecik çıtır çıtır gevrekler satarlardı. İki kişi normalde birer tane yemesi gerekirken biz 5-6 tane alır kendimizi çimlere atıp o simitleri çayla beraber bitirirdik"
Defne dalgın bir şekilde bunları anlatırken bir anda kendisine gelip toparlanmaya çalıştı.O günleri öyle çok özlüyordu ki. Evet yine mükemmel değildi belki hayatı ama en azından bir ablası vardı,sevdiği,değer verdiği,yoldaş olduğu bir ablası...Sonra o abla çekip gidince her şeyin yalan olduğunu anlamak ağır gelmişti .
Yaseminde önünde duran çayı yudumlayıp derin bir nefes aldı. O günler çok zor günlerdi ama bunları Defneye nasıl anlatacağını gerçekten bilmiyordu. "Tabi geçmişte kaldı o günler. Bir daha asla olmayacak şeyleri konuşmak saçma."diyerek devam etti Defne.Bir süre sessizlik olduktan sonra bunu bozan kişi Yiğit oldu. Aski halde ortam daha fazla gergin oluyordu.
"Abi aslında bir bir konuda danışmak için geldik.Defne ev bakıyor ve bütçesine uygun bir ev arıyor."
Yasemin kardeşine dönerek "Benimle yaşayabilirsin"dediğinde,Defne öfkeyle ağzını açtı ancak genç kadın engel olarak devam ettti "Yani ben hiç karşına çıkmam bile evim büyük.Sen istediğin gibi yaşarsın gerçekten hiç rahatsız etmem"
"Senin hiçbir şeyini istemiyorum ben.Seninle aynı evde olmayı geç şu anda burada 5 dakika oturmaya bile tahammüllüm yok!"
"Abla kardeş arasına girilmez biliyorum ancak abartmıyor musun Defne?Ablanla bu şekilde konuşmak yakışmıyor.Üstelik dinlemeden yargılıyorsun"
