Immortal (L.S)

یازدهمین یادآوری

صدای یه جیرجیرک میاد.
فکر کنم همونیه که همیشه دم پنجرمون می‌نشست و تو بودی که دستاتو می‌زدی زیر چونت و زل می‌زدی بهش.
همون موقع‌هایی که تو بودی و شب به‌خاطر حضور تو،
پا پس می‌کشید و تو میشدی حاکم دنیا.

حاکم دنیای منی که محو تویی میشدم که محو آسمون بود.
سیگارت رو روی طاقچه فشار میدی و سوختگیش رو تا گوشت و استخونم حس می‌کنم.
چشم از روبروت برنمی‌داشتی و متوجه من از دست رفته‌ام نمیشدی.

صدای جیرجیرک قطع میشه.
تمام خاطراتت از ذهنم می‌پرن.
می‌پرن و مغزم جیغ می‌کشه از جای خالیشون.

دریا؟!
می‌دونی چند ساعت از غروب گذشته؟!
چند‌تا از جذر و مد هات گذشته؟!
چند بار با غم‌هات بالا اومدی و چند‌بار توشون فرو رفتی؟!
به مرگ رسیدی و به مرگ رسوندیم؟!

من فقط از این همه حجم تنهایی در عین حضور نفس‌های تو خسته شدم!

قهوه‌‌‌هارو روی میز می‌ذاری و من هنوز تو خودم چمبره زدم.
قلبم درد می‌کنه و خون خودمو می‌ممکم.

کاشکی می‌فهمیدی،
سرمای قلب من،
با هیچ قهوه و شومینه‌ و آتیشی،
از بین نمیره.
که فقط دستات بود و حالا،
لبهات منو ذوب می‌کنه.

"هری؟!"

نگاه لجبازم از زمین بالا نمیاد و زیر لبی 'هومی' میگم.

"نمی‌دونم چم شد، فکر کردم شاید فکر کنی دارم ازت سوء استفاده می‌کنم."

آخه عزیز احمق من،
خبر داری از قلب من؟!
از تمام خواب و بیداری‌هام؟!
خبر داری که چشم تمام دنیا به عاشق بودن منه؟!
که دنیا داره می‌میره از بی عشقی و من ناجیشم؟!

من فقط یه ناجیم که برای نجات دنیا،
باید توی 'تو' غرق بشم.

"از این به بعد جای من فکر نکن."

حالا نگاهم به توئه.
حالا تویی مقابلم و جنگل‌ها به احترام تمام دریاها سرتاپا ایستادن و
سرو ها به پای موج‌ها قد خم می‌کنن.

کنارم می‌شینی و من صاف می‌شم.
پاهام رو روی زمین می‌ذارم تا تو راحت‌تر باشی و بعدش این تویی که سرت رو روی رونم می‌ذاری.

سرت رو می‌ذاری و به محض حس گرمیش،
دستمه که ناخودآگاه میره لابه‌لای موهات.
سیگارته که از خودش می‌سوزه و
دودشه که تا روح من رسوخ می‌کنه.

نگاه تو به سقفه و نگاه من به تو.
به تویی که دستش بلند میشه و سیگار نیم سوختش رو می‌ذاره روی لب‌های من.

می‌ذاری و من تا آخر جاودانگیت می‌سوزم.

[تو را فراسوی انتظار می‌خواهم
آن سوتر از خودم
و آنقدر دوستت دارم
که دیگر نمی‌دانم
از ما دو تن
کدام یک غایب است.]