Anorexia / yoonmin

22.

Rano Jimin wstał strasznie niewyspany. Wszystko go bolało a zwłaszcza serce. Jego chłopak miał tak wspaniałych rodziców którzy go kochają i wspierają a on? Nie mogli nawet znaleźć dla niego czasu w święta. Tak było zawsze. W tym momencie nie czuł się dla nikogo ważny nawet dla Mina który smacznie spał obok niego.

Jimin cicho wstał z łóżka i poszedł do łazienki żeby się ogarnąć. Po przymknięciu drzwi, spojrzał w lustro. Widział, że przytył. Powoli odsłonił swój brzuch podwijając fragment piżamy do góry. Gdy odsłonił całe swoje ciało spojrzał bezradnym wzrokiem w lustro. Zaczął dotykać żeber, obojczyków, kości policzkowych i odstających kości biodrowych. Niestety patrząc w lustro nie dostrzegał tego, że jest taki wychudzony.

'patrz tam jest waga'

'nie wejdziesz?'

'na twoim miejscu bym weszła zobaczyć jak utyłeś'

Chłopak schylił się i położył wagę przed sobą. Wahał się na nią wejść. Wiedział, że przytył od ostatnich tygodni bo jadł regularne posiłki. Gdy miał na nią wejść w drzwiach pojawił się poruszony Yoongi. Szybko podbiegł do chłopaka i mocno przytulił. Oboje opadli na ziemie wtulając się w siebie.

- Nie rób tego – wyszeptał starszy kładąc głowę na ramieniu Parka – Jeśli to zrobisz znowu w to wpadniesz

'on kłamie'

'boi ci się przyznać że jesteś taki gruby'

- Nie prawda!!! – krzyknął Jimin wyrywając się z objęcia – Co ty możesz wiedzieć?! To ja przytyłem i wyglądam jak świnia, nie ty!!!

- Jimini... - powiedział Yoongi odsuwając się i prowadząc wzrok na ziemie – Dla mnie jesteś cudowny. Dlaczego tego nie widzisz? Jesteś wspaniały, kochany i nigdy bym cie na nikogo nie wymienił, tylko boje się że niedługo zostawisz mnie samego

Mówiąc to po jego policzku poleciała mała ledwo widoczna łza. Młodszy od razu ją zauważył i podszedł do Mina. Otarł jego wilgotny policzek i spuścił wzrok.

- Przepraszam... Jestem beznadziejny

- Nie jesteś – odpowiedział mu po czym ponownie przytulił tym razem na dłużej