the salvatore girl

Το τηλεφώνημα...

"ναι αλλά πώς να τους πω ότι είμαι λυκανθρωπος?!" Είπα

"Κοίτα με! Είσαι αυτό που είσαι και άμα σε αγαπάνε πραγματικά δε θα τους νοιάζει τι είσαι!" Μου είπε η Μαρία...

"Παλιά σου έδινα εγώ συμβουλές..." Είπα και την κοίταξα στα μάτια.

"Ε τώρα στις ξεπληρωνω!" Είπε και γέλασαμε...

"Λοιπόν! Επειδή σοβαρεψε πολύ η κουβέντα! Σου λέω ότι κάποια στιγμή θα τους το πω!" Είπα και χαμογέλασα και εγώ και η Μαρία..

"Τέλεια! Αλλά είχες πει πρώτον! Οι άλλες ερωτήσεις?" Είπε και γέλασα

"Η δεύτερη είναι : οι υπόλοιποι ξέρουν ότι είμαστε...?" Ρώτησα

"Οχι αλλά σε λίγο θα μάθουν.." είπε και γουρλωσα τα μάτια μου

"Ναι... Τρίτον! Εμμ μήπως κατατυχη! Αγαπάς κάποιον?.." είπα και καλά αδιάφορα!

"Το πόσο μου σπάνε τα νεύρα οι έξτρα δυνάμεις σου!" Είπε γιατί ξέρει ότι μπορώ να μυρίζω το κάθε συναίσθημα σε αντίθεση με τα βαμπίρ..

"Λέγε!" Την είπα και την σκουντειξα στον ώμο..

"Λοιπόν είναι ο-"
"Άντε ρε κορίτσια και ανησυχήσαμε!" Είπε ο Άρης..

"Αη στο διάολο!" Είπα. Μας έκοψε πάνω στο καλύτερο..μωρέ θα καταλάβω ποιόν αγαπάει η κυρία...

"Τι κάνεις στις κοριτσίστικες τουαλέτες?" Ρώτησε η Μαρία..

"Ήρθα να σας ψάξω! Σορυ κιόλας!" Είπε και με κοίταξε..

"Άντε από εδώ ρε ηλίθιε!" Του είπα γιατί έπρεπε να ξεσπάσω κάπου..

"Ναι ναι! Πάμε τώρα!" Είπε ο Άρης και πήγαμε πίσω στο τραπέζι..

"Άντε ρε παιδιά!" Είπε ο Τζέρεμι..

"Καλά μωρέ πόσο αργήσαμε πια?!" Είπα.

"Δέκα λεπτά!" Είπε ο Γιώργος..

"Κορίτσια ρε φίλε!" Είπε μετά ο Άλεξ

"Σκάσε!" Είπαμε όλα τα κορίτσια μαζί..

"Ρε μαλακά! Μόνο σε εμένα κάνουν επίθεση! Με βρήκατε όμορφο και με-" πήγε να πει αλλά σκάσαμε όλοι στα γέλια! Όσο μιλούσε κουναγε τα χέρια του δραματικά..

"Αχ θεέ μου σήμερα.." είπε η Αλέξα

"Εεε αστον ήσυχο το Θεό δεν σου έκανε κάτι!" Είπε ο Άρης από δίπλα μου και τον πάτησα!

"ΑΑΑΑ" ψωναξε και μας κοίταξε το μισό μαγαζί..

"Τι έπρεπε να πεις??" Τον ρώτησα με ένα ειρωνικό χαμόγελο..