the salvatore girl

"Θα σε σκοτώσω..!"

Γεια σου Βανέσα! Καλά ξηπνιτουρια! Τώρα ετοιμάσου..είναι οι ώρα για τις αλήθειες..έχεις συνηθίσει να προστατεύεις τους φίλους σου..ακόμα και όταν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους..σήμερα σε αυτό το δωμάτιο υπάρχει η λύση για να φύγεις αλλά και να πεθάνεις..πρέπει να βρεις μόνη σου τους τρόπους..αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να τους σώσεις όλους..από αυτό εξαρτάται η ζωή σου..το παιχνίδι αρχίζει.

Έλα μου?

"Είναι μαλακάς ο τύπος?" Ρώτησα την Λουκία.

Γέλασε αλλά δεν απάντησε..

Εντάξει πρέπει να φύγω από εδώ..

"Σε παρακαλω..να πιάσει.." είπα ψιθύριστα.

Άρχισα να ζωριζομαι αλλά τίποτα..πρέπει να νευριασω..αλλά πρέπει να νευριασω παρά πολύ..

"Λουκία! Σου είπα την ιστορία της ζωής μου! Προσπάθησε να με νευριασεις!" Της είπα.

"Γιατί?" Με ρώτησε με ένα φοβερό βλέμμα απορίας.

"ΚΑΝΤΩ!" Φώναξα.

"ΚΑΛΆ! ΑΠΟΡΏ ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΑΦΟΥ ΚΑΝΈΝΑΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΆΕΙ! ΑΜΑ ΣΕ ΕΨΑΧΝΑΝ ΘΑ ΣΕ ΕΒΡΙΣΚΑΝ! ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝ ΠΙΣΩ?! ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΕΡΟΝΤΑΙ!!! ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ!" Φώναξε .

Όχι δεν φτάνει αυτό..

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ!" Της φώναξα.

"Ο ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΖΕΦ ΘΑ ΣΚΟΤΏΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ! ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΕΔΏ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΣ! ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΛΑΙΣ!!!" Μου φώναξε και μπορώ να πω ότι όντως το πέτυχε..

Τα μάτια μου έγιναν κίτρινα το νιώθω..

Έβαλα όλη την δύναμη μου και τράβηξα τις αλυσίδες..

Τίποτα..δεν έβγαιναν..χρειάζεται και άλλη δύναμη..

Άρης ΠΟΒ.

Μπήκα στο αμάξι και οδηγούσα σαν τρελός προς άγνωστη κατεύθυνση..

Το μυαλό μου το είχα στην Βανέσα..αχ ρε Βανέσα..είναι ζωντανή..αλλά την ξαναπήραν γαμω..δεν μου την πρόσεχαν αλλά μόλις την βρω θα σκοτώσω όποιον προσπαθήσει να της κάνει κακό..

Οδηγούσα με αρκετή ταχύτητα μέχρι που βρέθηκε ένας άσχετος στον δρόμο..με έκανε να χάσω τον έλεγχο και πήγα προς κάτι δέντρα..μετά όλα μαύρα..

[...]

Άνοιξα αργά αργά τα μάτια μου και προσπάθησα να σηκωθώ..δεν μπορούσα..τα χέρια μου ήταν με ένα σιδερένιο πράγμα που δεν με άφηνε να τα κουνήσω..το ίδιο και τα πόδια μου..