the salvatore girl

Η ΠΑΝΤΟΦΛΑ

ΑΙΖΑΚ ΠΟΒ

Η Βανέσα έχει κοιμηθεί πάνω μου..
Είναι τόσο γλυκιά!
Πρέπει να κρυώνει...
Α να μία κουβέρτα!
ΕΛΑ ΑΙΖΑΚ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ! ΜΠΟΡΕΙΣ!

YEEEEEYYYYY

ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!
Την σκέπασα και συνέχισα να βλέπω ταινία...

Κάποια φάση ακούγονται κλειδιά στην πόρτα...

Λογικά τα αδέρφια της...ΟΠΑ ΚΑΤΣΕ ΤΑ ΑΔΈΡΦΙΑ ΤΗΣ?! ΙΙΙΙΙΙ ΚΑΛΕΕΕ! ΘΑ ΜΕ ΣΦΑΞΟΥΝ! ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΞΩ ΑΝΕΤΟΣ!

"ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ?!" με ρωτάει ο ένας.

"Άιζακ! Φίλος της βανέσας! Αλλά παρακαλώ πολύ μην φωνάζετε! Κοιμάται!" Είπα.

"Εγώ είμαι ο Στέφαν!" Απάντησε ο άλλος.

Άρα αυτός που μου μίλησε απότομα είναι ο Ντέιμον....που τσακώθηκε με την Βανέσα..

"ΝΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ Ο ΝΤΈΙΜΟΝ! ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ?!" ρώτησε ο Ντέιμον.

"Λοιπόν ήμουν πληγωμένος και κάτι με οδήγησε εδώ...." Είπα

"ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ! ΑΛΛΙΏΣ-" πήγε να πει...

ΒΑΝΕΣΑΣ  ΠΟΒ

"αλλιώς τι ντειμον?!" Ρώτησα και σηκώθηκα.

"Πριγκίπισσα εγώ..." Είπε ο Ντέιμον.

"Πρέπει να ακούσεις τι έχει να πει.." είπε ο Στέφαν.

"Γιατί?! Το πιο πιθανό είναι να μου πει ότι δεν θέλει να με ξανά δει στα μάτια του!" Είπα. Ενταξει δεν το πιστεύω αλλά θα κρατήσω μούτρα!

"Ποτέ δεν θα το έλεγα αυτό!" Είπε ο Ντέιμον και τον είδα να κάνει μπουνιές τα χέρια του..

"Μα καλά δεν νιώθεις ότι λέει την αλήθεια?! Εσύ μπορούσες να νιώσεις ή να μυρίσεις όλα τα συναισθήματα!" Είπε Στέφαν.

Τότε ένα δάκρυ μου κύλησε... Δεν με νοιάζει... Έχω πάρει πίσω τον όρκο μου και έτσι και αλλιώς δεν κλαίω ένα δάκρυ είναι...

"Πριγκίπισσα? Γιατί κλαίς?!" Με ρωτησε ο Ντέιμον.

"ΔΕΝ ΚΛΑΙΩ! ΕΝΑ ΓΑΜΗΜΕΝΩ ΔΑΚΡΥ ΕΙΝΑΙ!" Φώναξα.

"Ναι αλλά γιατί?" Με ρώτησε ο Στέφαν.

"ΓΙΑΤΙ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΞΑΝΑΜΥΡΙΣΩ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ!" Φώναξα.

"Γιατί?"

"Για μια ανταλλαγή!" Είπα πιο ήρεμα.

"Τι ανταλλαγή?!" Ρώτησε ο Ντέιμον

"ΕΣΕΝΑ ΤΩΡΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ?!" Του φώναξα.

"ΞΈΡΕΙΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΜΕ ΝΟΙΆΖΕΙ!" Μου φώναξε.