the salvatore girl

"πάμε"

3 μέρες μετά

Καρολαινς ΠΟΒ

"Έλα βρε Βανέσα μου πρέπει σιγά σιγά να το ξεπεράσεις.." είπα με γλυκό τόνο..

Μετά από το τσακωμό της με τον Άρη ούτε βγαίνει ούτε τρώει ούτε τίποτα..

"Δεν θέλω..ούτε αυτόν θέλω! Δεν με πιστεύει.." είπε ενώ γύρισε από την άλλη πλευρά.

ΘΑ ΤΗΝ ΣΦΑΞΩ ΓΎΡΩ ΓΥΡΩ..
ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ...

"Βανεσα!! Γιατί δεν τον παίρνεις ένα τηλέφωνο να μιλήσετε? Να του εξηγήσεις?" Την ρώτησα για πεντακοστη φορά..

Γύρισε με κοίταξε και τα μάτια της έλαμψαν πράσινο..τι σημαίνει αυτό είπαμε? Να τρέξω ή όχι? Μπα με γόβες δεν πάω πουθενά..

"Δεν θα μιλήσω στον Άρη..στην άλλη την τσουλα θα μιλήσω!" Μου είπε και σηκώθηκε.

Που πάει?
Ποια τσουλα?
Τι έχασα?

"Έρχομαι και εγώ!" Είπα αλλά με σταμάτησε.

Με κοίταξε με ένα υπερβολικά πολύ δολοφονικό βλέμμα και έφυγε.

Τουλάχιστον πήρε το κινητό της..

Βανέσας ΠΟΒ

Όχι που αυτή η ηλίθια θα με κάνει να χωρίσω με τον Άρη!!

Πήγα μέχρι το σπίτι της και χτύπησα την πόρτα.

Τι κάνω θεέ μου σιγά μην το κάνω και με ευγένειες!

Έσπασα το χερούλι σαν καλή επισκέπτρια και μπουκαρα μέσα.

Αυτή έτρεξε να δει τι ακούστηκε έτσι και μόλις με είδε έπαθε σοκ.

"Τι Ελισάβετ? Δεν περίμενες την επίσκεψη μου?"

"Ο-οχι..μάλλον σε περίμενα αλλά όχι έτσι..." Μου απάντησε.

"Γιατί τι έχω?" Ρώτησα ενώ χαιδευα τα μακριά τώρα πια νύχια μου πάνω στο πρόσωπο της..Είδα την αντανάκλαση μου στο τζαμι τα ματια μου είχαν γίνει κόκκινα με κομμάτια μαύρου..πολύ ενδιαφερον.!

"Τα-τα μάτια σου.." είπε ενώ έκανε βήματα προς τα πίσω

"Τι έχουν? Δεν σου αρέσουν? Εσύ τα προκαλεσες" είπα ενώ άρχισα να την πλησιάζω..

"Η δύναμή σου..είναι τόσο τέλεια.." είπε εκείνη. Δεν θα φταίω για ότι ακολουθήσει..

"Πάρε τον Άρη και πες την αλήθεια" είπα ενώ σήκωσα τα νύχια μου στον αέρα για να την καρφώσω..

"Ξέρω την αλήθεια.." είπε ο Άρης..

Κάτσε τι?
Μόλις κατέβηκε από τις σκάλες..

"Τι έκανες εκεί?" Ρώτησα ελπίζοντας να μην είναι αυτό που νομίζω..

"Κρατούσαμε μία ισορροπία πριν έρθεις" είπε η άλλη κάτω.

"Δεν θα σου επαιρνε τις δυνάμεις αρκεί να χωρίσουμε" είπε ο Άρης.
Τι μαλακίες ακούω θεέ μου

"Ohh really?" Ρώτησα με ειρωνικό πάντα βλέμμα.

"Γιατί δεν με πιστεύεις?" Ρώτησε ο Άρης και με πλησίασε.

Όχι κύριος είμαι υπερβολικά νευριασμένη μαζί σου.

"Μείνε εκεί που είσαι κύριος!!" Είπα αλλά αυτός συνέχισε να περπατάει.

"Κάτι είπα Αρουλη" είπα έκανα ένα eyesroll και με μία κίνηση μου τον έστειλα πάλι πίσω..ουπςς

"Δεν το πιστεύω.." είπε εκπληκτική τσουλα..

"Τι δεν πιστεύεις εσύ πανέξυπνη?" Ρώτησα ενώ την πλησίασα ξανά.

"Οι δυνάμεις σου είναι απίστευτες..σε παρακαλώ..θέλουμε να δούμε τα όρια σου.." είπε. Έλα μου? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΦΑΣ ΜΠΟΥΝΙΑ.

"Τι στο πουτσο λες πάλι?" Ρώτησα

"Θέλουμε να δούμε πόσο δυνατή είσαι..τα όρια της δύναμης σου.." είπε και σηκώθηκε για να με πλησιάσει.

"Τι εννοείς? Πες ξεκάθαρα τι θες!" Είπα. Μου τα γυρνάει τώρα και δεν μου αρέσει.

"Έλα μαζί μου..και θα σας αφήσουμε όλους ήσυχους..τον Άρη τα παιδιά τους φίλους σου.." είπε και μου άπλωσε το χέρι της..

Τώρα άμα της το κόψω..

"Βανέσα μην τολμήσεις.." είπε ο Άρης..

"Πάμε"

***********

Σο χαυυυυ
Αργώ το ξέρω...

Έχω μια σελίδα με στιχάκια και έχω ψιλό αφιερωθεί εκεί 😂

Θα κάνω ότι μπορωωωωω
Σας αγαπωωωω
Τα λέμε στο επόμενοοοο

Έκανα και ομοιοκαταληξία 😂✌️

Άντε byeeeeee❤️