the salvatore girl

"κατι δεν πάει καλα.."

"ΞΥΠΝΑ ΜΩΡΗ ΑΝΑΊΣΘΗΤΗ!" άκουσα κάποιον..

ΓΙΑΤΙ ΝΙΏΘΩ ΚΑΤΙ ΥΓΡΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ?! ΑΑΑΑΑΑ ΜΟΥ ΕΚΟΨΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΚΕΦΑΛΑ ΜΟΥ!!!!

"ΞΥΠΝΑ ΜΩΡΗ ΓΟΥΡΟΥΝΑ!" Ξανά είπε.

Κάτσε ρε εγώ τον θάνατο μου τον περίμενα αλλιώς...όλες τις καλές στιγμές όχι να έχω έναν ηλίθιο πάνω από το κεφάλι μου...που δεν ξέρω καν ποιος είναι!

"ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑ" φώναξε και ένιωσα κάτι υγρό να πέφτει πάνω μου ΞΑΝΑ!....οπααααα αυτό δεν είναι όπως το προηγούμενο υγρό! ΑΥΤΟ ΕΊΝΑΙ LIPTONNNNN

ΧΑ εγώ το έλεγα στον παράδεισο θα έχει ο,τι αγαπώ!

Αλλά πήγα στον παράδεισο? Περίεργο...

"Θεέ μου είσαι σίγουρος ότι πρέπει να έρθω στον παράδεισο?" Είπα και άνοιξα καλά τα μάτια μου..ναι ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΤΙΠΟΤΑ?! Wtf?! ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΉ ΗΤΑΝ?! ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ?!

"Ναι κόρη μου! άμα θες σε πάμε στην κόλαση!" Είπε ο κύριος..

"Όχι! Είμαι καλά και εδώ...αλλά γιατί δεν βλέπω τίποτα?" Ρώτησα.

"ΓΙΑΤΙ ΦΟΡΑΣ ΜΊΑ ΗΛΙΘΙΑ ΜΑΣΚΑ ΥΠΝΟΥ!" μου φώναξε ο κύριος. ΕΕΕΕ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΣ! Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΒΡΊΖΕΙ!

Έβγαλα την μάσκα και... ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΦΩΣ!

"ΚΑΛΑ ΡΕ ΖΩΑ!" φώναξα στα ηλίθια αδερφάκια Σαλβατόρ!

"Σοβαρά πίστευες ότι θα πας στο παράδεισο???" Ρώτησε ο Ντέιμον γελοντας ενώ δίπλα του ο Στέφαν πέθαινε από τα γέλια. Ναι αυτοί τα βρήκαν χτες!

Τότε εγώ έκανα πως κλαίω και τα ηλίθια ήρθαν κοντά μου

"Βανέσα? Συ-συγνωμη δεν θέλαμε.." είπε ο Στέφαν και ένιωσα το χέρι του πάνω μου.

Νιώθει ... νιώθει... Φόβο? Γιατί? Και ΟΠΑΑΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΓΩ ΜΕ ΕΝΑ ΑΓΓΙΓΜΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΣΥΝΑΙΣΘΉΜΑΤΑ?!

Ελπίζω να είναι φυσιολογικό...

"Στέφαν? Γιατί φοβάσαι?" Ρώτησα γιατί κατάλαβα ότι δεν φοβάται για εμένα...

Όσο το έλεγα κοίταγα το χέρι του.

"Ε? τι? Δεν φοβάμαι... Καλά εσύ δεν έκλαιγες??" Ρώτησε στο τέλος και κατάλαβα ότι η ήθελε να αλλάξουμε συζητήσει.

"Ντέιμον! Γιατί φοβάται ο Στέφαν?" Ρώτησα

"Εμ δεν φοβάται! Αφού δεν έχεις αυτές τις σούπερ ικανότητες πως ξέρεις άμα φοβάται??" Ρώτησε

"Δεν ξέρω απλός τον άγγιξα..και το ένιωσα...αλλά και να μην το ένιωθα! Θα το καταλάβαινα! Φαίνεται από μακριά ότι λέτε ψέματα!" Είπα.