the salvatore girl

"εδώ"

Σηκώθηκε ο Λάζαρος και έκατσε στην καρέκλα..

"Θες να μιλήσουμε χωρίς φασαρίες?" Ρώτησα

"Κάτσε" είπε και έδειξε την καρέκλα.

Έκατσα και τον κοιταγα

"Λοιπόν..καταλαβαίνω ότι θες να εκτονοσεις το μισος που νιώθεις για εμένα και ότι θεωρείς ότι εγώ φταίω αλλα-

"Μου κάνεις μία χάρη? Μου φέρνεις λίγο νερό? Θα μιλάμε για πολύ ώρα.." είπε χωρίς καν να με κοιτάξει..

Σηκώθηκα και πήγα προς ένα βρυσάκι που δίπλα είχε νερό..

"ΒΑΝΕΣΑ" άκουσα κάποιον να φωνάζει , γύρισα και είδα τον Άρη να τρέχει προς τα εμένα..

Το επόμενο δευτερόλεπτο ο Άρης ήταν κάτω με μια σφαίρα στην κοιλιά και ο Λάζαρος γελούσε..

Εγώ αμέσως έπεσα δίπλα στον Άρη και άρχισα να κλαίω..

Ο Λάζαρος ξανά όπλισε το όπλο και πυροβόλησε τον εαυτό του..

Αμέσως εγώ πήρα το τηλέφωνο και πήρα το ασθενοφόρο και τα παιδιά..

Γιατί γαμωτο μου γιατί..

"Αρη?Άρη με ακούς??" Ρωταγα με δάκρυα στα μάτια..

"Βανέσα.." είπε

"Σσσς κράτα δυνάμεις έρχονται όλοι Άρη..κρατησου τα καταφέραμε.." είπα

"Να ξέρεις..θα σε αγαπώ για πάντα.." είπε

"Σταματά θα έχουμε καιρό γιαυτα! Όλα καλά θα πάνε!" Είπα

Το χρώμα του είχε αρχίσει να γίνεται πολύ άσπρο..

"Πάντα αυτό ήθελα..να σε προστατέψω.." είπε..

Έκλαιγα κανονικά πλέον..

"Και εγώ σε αγαπώ Άρη" είπα και του έπιασα το χέρι..

2 μέρες μετά

Εδώ και δύο μέρες ο οργανισμός του Άρη δεν δείχνει να βελτιώνεται..

Τώρα είμαι στο σπίτι και έχω την Καρολάιν με την Μαρία να με πρήζουν να βγούμε έξω για καφέ..

Πώς?

Όχι πείτε μου πως?

Εδω παίζεται η ζωή του Άρη και εγώ θα πίνω καφέ?

"Είπα όχι! Πάτε καλά γαμω?!" Ρώτησα

"Έλα ρε Βανέσα μια φορά!" Είπε η Μαρία

"Εσύ μην μου μιλάς καν!" Ειπα

Η Μαρία με τα αγόρια έχουν συνεννοηθεί να μην πατήσω το πόδι μου στο νοσοκομείο..μου λένε μόνο τα νέα..