Man with a DANGEROUS SIDE [COMPLETE]

Kabanata 27 - Sakali

Kabanata 27

Patuloy parin ang paghikbi ko. Iyon siguro ang dahilan kung bakit siya nagising. He cupped my face.

"Look at me," but I continue staring down. I don't wanna look at him! "Saii," sabay haplos niya sa pisnge ko. "Baby-,"

"Where's my clothes? I wanna go home..." luminga linga ng tingin sa paligid para makaiwas sa mga haplos niya. "Please..." pagmamakaawa ko.

"Talk to me first!" he insisted. "Look at me! Pag usapan muna natin 'to-,"

"Please I wanna go home." I cried. Panibagong luha na naman ang dumaloy sa pisnge ko.

"O-Okay Okay..." alu niya saakin. Dali dali siyang tumayo nakita kong nakaboxer siya at shirtless. Pinagmasdan ko siya kung saan siya pupunta nakita ko nalang siya may pinupulot... and that is my blouse and underwear. Nung naibigay niya saakin dali dali akong pumasok sa cr. Doon ako nagbihis habang umiiyak.

Nung pagkalabas ko ng cr. Nakita ko siya sa kama nakaupo. He's now wearing a brown khaki shorts matching with plain white t shirt, nakatakip ng dalawang kamay ang kanyang mukha tila namomoblema. Nang nag angat siya ng tingin dali dali siyang tumayo. He's holding his keys and my bag. Binigay niya saakin ang bag ko.

"I'll drive you home," he offer. Tinanggap ko iyong bag.

"No thanks! Kaya kong umuwi," mabilis akong naglakad palabas ng kwarto niya. Mabilis rin ako bumaba sa hagdan. Naririnig ko ang mga yabag niya nakasunod siya.

"Saii! Saii!" tawag niya. "I'll just want to make sure that you're going home safe please let me drive you," hindi ko siya nilingon nun derederetso na ako sa paglakad ng mabilis. Hindi na ako nagtaka at inaasahan ko ng hahablutin niya ako para humarap sakanya.

When I finally saw his face. His expression was blank, my eyes blinked sabay iwas ng braso ko sakanya.

"Saii!" pagalit niyang tono.

"Leave me alone!" nanlaki ang mata niya ng ibulyaw ko iyon sakanya. "Please... I-I just want to be at peace!" pagmamakaawa ko.

"O-Okay..." wala na siyang nagawa kundi hayaan nalang ako. Thank God! Hindi na siya sumunod ng makalabas ako ng condo niya.

Deretso ako ng elevator. I keep staring at hallway. Parang baliw ako na nanalangin na sana sumunod siya, e hinilingin ko sakanyang hayaan ako at heto ako ngayon umaasang hahabulin ako...

Nang bumukas ang pinto ng elevator nanlaki ang mata ko sa gulat ng makita ko si Channel. Maarte itong nagpindot ng kung ano sa cellphone niya at sabay dikit nito sa tainga niya tila may tatawagan.

"Hey! Vhong good morning," bati nito na nagpatigil sa sistema ko. Pinagmasdan ko siyang papunta sa unit ni Vhong. "I was here last night, I called you but you cannot be reached e. So, I'm worried..."

Hindi ko nagawang makapasok agad sa elevator. I felt like my whole body froze at hanggang nasarhan na ako ng pinto. I placed my back of my hand on my lips then I cry again. Paano niya nalaman ang condo unit ni Vhong? Kung ganun hindi lang ako ang dinadala niya sa kanyang condo? I can't think properly I just want to go to him and slap him for being a jerk! Ngayon mas nagsisisi na ako. Nagsisisi na ako...

Balisa ako ng pauwi ako sa bahay. Sa sobrang balisa hindi ko na napansing hindi ko sout ang sapatos ko! I was wearing a slipper! Napapikit ako sa inis paano ako papasok sa school? Nakatsinelas? And suddenly I remember... I have spare of black shoes.

Mag uumaga na nang makauwi ako sa bahay. Hindi na ako umabot sa oras ng pagpasok. When I enter our house, I saw of a death glare of my Papa and a disappointed look from my Mama.

"P-Papa-,"

"Where have you been!?" napatalon ako sa gulat sa galit na tono niya.

"Magbabantay na ako ng shop. Ikaw na bahala riyan sa anak mo!" tumayo si mama upang lumabas ng pinto ng bahay, halos magmakaawa ako kay Mama na sana manatili nalang muna siya kaso walang boses na lumabas sa bibig ko kahit naman siguro may sabihin ako kay Mama makakatay parin ako ni Papa!

"Are you with that bastard-,"

"Don't call him like that-,"

"So you are with him!" he shout at me halos maiyak ako. "Your sister told me that you're with him! I already told you to stay away to that man!"

"I don't understand! What wrong with you? Pinapalayo mo saakin iyong taong wala namang-,"

"That man is dangerous!" sigaw niya na nagpatigil saakin. Gulong gulo parin ako! "I don't want you to be involved to this! Kaya please stay away from that man!"

"But why?.." i cried.

"He's the son of Cong. Reeztucker,"

"I know!"

"I currently holding a case against Cong. Reeztucker." hindi naman ako nagulat. Pero nagtataka ako. Bakit sinasabi niya saakin ito? "Naghahanap ako ng ibedensya na nagpapatunay na siya ang ang kumidnap sa nawawala anak ni Sen. Devesa!" napaawang ang labi ko sa nalamang impormasyon ngunit hindi parin nito nasasagot ang katanungan ko.

"E anong kinalaman yun sa-," napatigil ako ng may idea akong naisip patungkol roon.

"I'm one hundred percent sure that they already knew na ako ang nag iimbestiga nun. So, that Reeztucker boy were only using you!" kumunot ang noo sa pagtataka,hindi ko parin makuha! "Ang batang iyon ay sunod sunuran sa kanyang ama! They thought that it will destroy me kapag nagtangka sila sainyo, kaya I keep insisting to stay away to that man!"

The memories came to me like a wild waves in the middle of the ocean. Kaya ba nung unang pagkikita namin ni Vhong halos pilitin niya akong sabihin ang patungkol sa buhay ko? So that he can gather information about my father's investigation against to his father? Iyon ba iyon?

Kaya ba hinding hindi niya matanggihan si Channel marahil pinag utos ng kanyang ama na maging mabuti siya rito kahit ayaw niya ngunit iyon ang kaloob ng ama niya? Kaya hanggang ngayon hinding hindi niya magawang mataboy 'to at siguro sa mga oras na ito magkasama na sila sa condo niya. Nakapatanga ko! I'm so stupid to give my virginity to that cruel man! Pare-parehas sila! Sabagay pamilya sila! Iisang dugo ang dumadaloy sakanila!

Halos bumagsak na ako ng makapasok ako sa kwarto ko. I looked down there, ang sakit padin kaya walang tigil ang mga luha sa pagsisisi. Nararamdaman kong nagba-vibrate ang cellphone ko sa loob ng bag ko. Kinuha ko iyon. Kanina pa iyon tumutunog hindi ko lang pinapansin dahil busy akong kinakausap ni Papa.

Hindi na ako nagulat ng makita ang nakaparaming text at iilang missed calls ni Vhong siguro dahil nababalot na ako ngayon ng galit.

Vhong:

I'm going to school. Please mag usap muna tayo. I need to clear this one. When you arrive at school,hintayin mo ako sa waiting shed.

Nakailang tawag siya saakin nung oras na pauwi ako at nagsisimula na ang klase hindi ko nasagot iyon siguro preoccupied ako sa nangyari saamin.

Vhong:

Are you home? Are you going to school? Can I get your address? Please I need to talk to you. Talk to me. Gusto ko ng personal.

Iyon ang pinakahuling text niya.

Galit ako sakanya pero bakit? Bakit naaawa ako? Gusto ko rin siyang makausap gusto kong linawin lahat. Baka kasi sakali? Baka mahal niya talaga ako?

Ako:

I'll give you a signal if I'm ready to talk to you. For now,hayaan mo muna ako? Please...

____________________________________

AN//: Please vote this chapterrrr if you like! Thanks muaahh!