Man with a DANGEROUS SIDE [COMPLETE]

Epilogue

PAGPASENSYAHAN NIYO NA ITONG EPILOGUE ^_^ first of all. Salamat muli kay Dos Reeztucker bibi Haha. Salamat sa pagpapahiram ng surname mo ah! Salamat sa mga readers at sa mga makakapagbasa pa.

"Jesus is the only reason I made it far"
____________________________________

Nakatakas na naman siya saakin! Huli na at hindi ko na siya maabutan. Tinawagan ko na si Maxon para ipa track ang ang location niya. Nakakaasar! Ayoko na ulit mawala siya!

I cursed my phone when I saw Ashleigh is calling me, I was waiting of Maxon! I need Saii's location at ano na namang problema ng babaeng ito?

"Vhong..." she was crying. Ano? Magmamakaawa na naman siya? No!

Kinalma ko ang sarili ko.

After few years na pagkakakulong ko. Naalala ko kung paano ko nilapitan si Ashleigh. In entire life, hindi ako lumapit sa isang tao para humingi tulong. But I have no choice. I need to see Saii. Hindi man lang niya ako binisita habang nasa selda ako. Wala akong kaalam alam sakanya. The only thing that I can do is to be close to her family in able find information about her.

Nang gigil ang kamao ko ng malaman sakanilang naaakan siya ng ibang lalaki. Itinago ko ang kamao sa ilalim ng lamesa habang nakikipag dinner ako kila Ashleigh.

I swear. I'm gonna kill that asshole!

"What now Ashleigh? Dont bother me again! I need to find your sister-,"

"I'm s-sorry... I'm sorry!" kumunot ang noo. Umiiyak siya parang malalagutan na siya ng hininga, naririnig ko na pinapatahan siya ng kanyang ina. "Hindi ikaw ang totoong ama ng anak ko," umigting ang panga sa narinig sakanya. She's the reason why Saii left me again!

"Even I'm not the father, iniwan parin ako ng kapatid mo," hindi ko maexplain ang nararamdaman ko,magagalit ba o hihinahon. "Then tell me where can I find her?"

"M-May... May apartment siyang tinitirhan k-kasama... K-Kasama ang... ang anak niyo," yung una hindi ko naintindihan pero noong inulit niya. "Nagsinungaling ako. She was not pregnant by another man. It was yours. S-Si Ian-," pinutol ko na ang tawag na iyon at nagmadali na upang mapunta siya... Sila!

Kung totoo nga... Kung totoo ngang anak ko si Ian-Fuck! Is really true? Bumibilis na ang tibok puso ko! I need to find her. I want to see her son. My son!

I remember the time when she was craving for potatoes...

"Gusto ko ulam na may halong patatas. Kahit anong ulam basta may sahog na patatas! Hmm... Saka para sa desert gusto ko ng french fries at saka mashed potato-,"

I found her cute. She really craving for potatoes huh! In the first time cute pa. Pero gumagrabe yung cravings niya. Ian was already five years old. I didn't know that she was pregnant that time na. Pati ang mga moods niya pa iba iba halos araw araw inis na inis siya saakin.

"Wazzup bro! O bat mukhang biyernes santo aura natin ngayon?" pansin ng kaibigan na kadarating lang.

"Kanina pa yan ganyan,"

"Bakit? Break na kayo?" napaangat ako ng tingin sakanila. Badtrip ako nun. Galit sakin si Saii then that time hinuli na nang mga pulis si Dad hindi ko alam ang uunahin ko!

"Break na kayo?" sabay sabay nilang sabi.

"Hindi," tanggi ko. "Nagalit lang sakin, maling mango kasi nabigay ko sakanya dapat pala ung berde." sabay hilot ko sa sentido. Humalakhak sila na lalo nagpainit ng ulo ko.

"Ano yan huh? Naglilihi? Nabuntis mo?" napatigil ako sa sinabi ng isa kong kaibigan. Fuck!

Nagbago talaga ang buhay ko ng makilala ko si Saii ngunit hindi ito natabunan ang poot at galit ko. Naging bulag ako at hindi na inisip ang mga taong masasaktan ko. Lalong lalo na si Saii. Halos mabaliw ako sa kakaisip nung araw na mabaril siya. Sa twing bumibisita si Kuya Killian saakin lagi akong nagmamakaawa sakanyang bigyan ako ng impormasyon patungkol kay Saii.

"She's fine. Nakalabas na nang ospital," tumango ako sa sabi ni Kuya at natahimik na. Sa wakas makakatulog na ako ng walang pag aalala.

"Kuya, pwede mo ba siyang dalhin rito? Gusto ko lang siya makausap-,"

"Ewan ko kung gusto ka niya rin makita," kumunot ang noo ko. "Under investigation parin ang kaso ng pagpatay mo kay SPO2 Andales-,"

"I didn't kill him!" apila ko.

"Yes! I know. Pero tingin ng pamilya niya ikaw ang pumatay!" sinuntok ko ang pader pagkatapos niya iyon sabihin. I didn't kill anybody! Bakit? Bakit nangyayari ito sakin! Pagbabayarin ko lahat pero akusahan ng pagpatay parang sobra na. Paano nalang pag nakalabas na ako rito at magkita kami ni Saii. She'll hate me!

Kumatok ako sa pinto na maaring buksan niya. I got her location.

Wala kong narinig ano mang ingay roon. Kumatok muli ako ng isang beses pa at nagbabakasaling buksan niya na.

"S-Sandali..." it was her!

Iyong boses niya tila wasak. Parang ka-gagaling lang sa pag iyak. Why? Did I hurt her feelings again?

Then finally she opened the door.

Napaatras siya ng makita ako. Nanlalaki ang mga mata sabay kurap kurap nito habang pinagmamasdan ako.

"Mama..." a little boy followed her. Bumaba ang tingin ko roon. Nagkatinginan kami. Sabay nagsalubong ang kilay namin sa pagtataka. It was like I'm returning the past. He's really... really looked like me. Lalo na noong bata pa ako. Anak ko nga siya!

Niyakap niya si Ian upang matigil ang pagtingin nito saakin.

"A-Anong ginagawa mo rito!" taas noo niyang sabi saakin. Nakita ko ang paligid sa loob ng bahay nila puro bag iyon nag iimpaki sila. Great! Tama iyang ginagawa niyo because I'll carry those bags at dadalhin ko sa bahay ko.

Bumababa muli ang tingin ko sa batang sumisilip silip ang mata upang masilayan lang ako. Siguro nagtataka na siya kung sino ako.

"Mama sino po siya." sabay angat ng tingin sa ina.

"Let me in Saii and I'll introduce myself to my son-,"

"Get out! Hindi mo 'to anak! So please! Leave us alone!" taboy niya saakin.

"I'll not leave this place without you and our son!" punong puno ang pagtataka ang mata. Bibigyan ko siya ng kasagutan. "Ashleigh admit that I'm not the father of her child and also she told me that..." bumaba muli ang tingin ko sa anak ko. Hindi ko mapigilan dahil natutuwa ako. Finally you'll never leave me again Saii. "Please... Let me introduce myself," lumuhod ako upang maglevel kami ni Ian.

Binitawan na siya ni Saii.

"Hi." I remove my eye glasses in able to wipe my tears. "I-I'm Vhong Eian Reeztucker..."

"Vhong Reeztucker? That's my father's name," he said. Ngumiti ako.

"Yes. I'm your father,"

"Papa!" sinalubong niya ako ng agresibong yakap at narinig ang kanyang mumunting hikbi.

This is most memorable and happiest moment in my entire life.