My Slave is the Campus King- [Completed] (Under Major Revision)

MSITCK #THIRTY NINE: Realizations

Dedicated to yloivlellie

Chapter Thirty Nine: Realizations

Masama ba akong tao at ayaw akong maging masaya ng tadhana? Feeling ko lagi nalang akong talo pagdating sa pag-ibig. Bakit ba nangyayari sa akin 'to? Bakit nangyayari sa amin ang mga bagay na 'to?

Nandito lang ako sa aking kwarto buong maghapon. Nagmumukmok habang umiiyak. Pakiramdam ko tuloy mag-isa na lang ako. Wala si beshie para mapagsabihan ko ng mga hinanakit ko sa mundo. At hanggang ngayon ay ako parin ang sinisiai ng mga kaklase't schoolmates ko sa nangyari kay Rave.

Pangalawang araw ko na itong hindi pumapasok sa Kingston. Nung isang araw kasi pagkatapos kong bisitahin si Rave sa ospital, naisipan kong pumasok pero sa gate palang sinalubong na ako ng mga galit na estudyante at pinagbabato ako ng mga kung anu-ano na para bang ako na ang pinkamasamang tao sa mundo. Kung nandun lang si Rave, hindi sana mangyayari yun. Ipinagtatanggol niya ako mula sa kanila sabay magbibitiw na naman ng isang Royal Decree. Napapatawa nalang ako dahil sa iniisip ko.

Bali, hindi na ako tumuloy pa sa klasrum at umuwi nalang dito sa bahay. Hindi ako umiyak sa harapan nila dahil alam kong mas magmumukha lang akong kawawa at mahina. Pero pagdating ko sa bahay, bumaha ng balde baldeng luha sa aking kwarto. Ang OA ko naman masyado pero totoo dahil walang tigil ako sa pag-iyak. Mula noon hindi na muna ako pumasok. Buti nalang at hindi ko naabutan si Kuya at mama sa bahay nung time na yun kundi tiyak na susugod sila sa school. Magdudulot pa ako ng kahihiyan at lalala pa ang gulo 'pag nagkataon.

Maging ang Facebook at iba pang social media accounts ko ay dinagsa ng mga bashers at haters ko. Kung anu-ano mga sinasabi nila, kesho malandi raw ako at ginayuma si Rave kaya ganun nalang ang kagustuhan niyang protektahan ako. Wala naman akong ginawang masama sa kanila pero ba't ganun? Life is so unfair. How I wish that this is just a nightmare.

I want to give up but I don't want to give a d*mn to those people. I need to be strong. If they hate me, the google times I hate them. All I need is my family and my Prince. Now, I can't imagine my world, my life without him. Dati naman masaya ako kahit nung wala pa siya pero kakaiba yung sayang naramdaman ko nung ipinadama niya sa aking mahalaga ako despite of my flaws. I know that deep inside, dati palang, nung una palang, I found him interesting but my bitterness covered that feeling. Napakamanhid para hindi maramdaman nang mas maaga na may gusto rin ako sa kanya.

Saka ko lang narealize ang lahat nang humantong na kami sa ganung sitwasyon. Saka ko lang nalaman na mahal na mahal ko na pala ang lalaking yun at naramdaman mahalaga siya sa akin nang makitang nakahiga na siya sa isang hospital bed. Pero alam kong babalik siya. Magigising siya alang-alang sa mga taong nagmamahal sa kanya. And I will eagerly wait for that moment to come. Kahit ilan buwan pa ang lumipas bago siya gumising, hinding hindi ko siya susukuan. Kahit pa makalimutan niya ako, hinding hindi ako titigil na mahalin siya. Napatigil ako nang may kumatok sa pinto ng aking kwarto.

"Baby, anak, maaari ba tayong mag-usap? Ilang araw kanang nagmumukmok sa kwarto mo?," he said manly. It's my dad and I feel longingness in his voice. I want to but I can't. Hindi ako pwedeng humarap sa kanila na nasa ganitong kalagayan. Mas lalo lang silang mag-aalala sa akin.

"I'm sorry dad but I can't make it now or later. Maybe next time," I answered. I tried my best not to wavered. Pagkatapos kong sabihin iyon ay nakarinig ako ng isang malalim na buntong hininga.

"Okay baby. Always remember anak, nandito kami palagi para sa'yo. If you needed us, just say it. I'm sorry dahil wala ako nung mga panahong kailangan na kailangan mo ako. I'm sorry dahil wala man lang akong kaideya-ideya sa nangyayari sa iyo. Patawarin mo sana ako anak sa mga pagkukulang ko sa iyo bilang ama mo. Marami akong kasalanan sa inyo at pinagsisihan ko iyon," mahabang saad ni dad. I can feel sincerity in his voice. He truly regretted for all he'd done wrong. Yes, he is not the best dad but he is still my father and I love him no matter what.