ပင္လယ္ေလသည္ တျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနသည္။ ေဆာင္းတြင္းကာလ ေရာက္ခါနီးျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေအးစိမ့္ေနေသာ ေလညွင္းက သတိေပးေနသည္။ ေန႔ရက္မ်ားသည္လည္း ယခင္ကထက္ တိုေတာင္းလာျပီး ေန႔လယ္ခင္းအခ်ိန္မ်ားသည္ အကုန္ဆံုးျမန္ေနျပီျဖစ္သည္။
လက္ထဲမွ သစ္ကိုင္းခက္မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ တံျမက္စည္းရွည္ကို ေက်ာက္တံတိုင္းမွာ မွီေထာင္လိုက္သည္။ လွမ္းျမင္ေနရေသာ ပင္လယ္ျပင္မွ ဖဲလ္လစ္ မ်က္လံုးမခြာႏိုင္။ ပင္လယ္ျပင္ရွိ လွုိင္းလံုးျဖဴမ်ားၾကားတြင္ ရြက္လႊင့္ထားေသာ ရြက္ေလွငယ္မ်ား ခုန္ေပါက္ကာ ခရီးႏွင္ေနၾကသည္။ ေဆာင္းကာလေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္၍ ပင္လယ္ျပင္တြင္ ငါးဖမ္းရြက္ေလွတစ္ခ်ိဳ႕မွလြဲ၍ ခရီးသြားရြက္ေလွမ်ား၊ ကုန္တင္ရြက္ေလွမ်ားကို မေတြ႔ရေတာ့။
ေန႔လယ္ခင္း၏ ေရႊေရာင္ေတာက္ေနေသာ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ ပံုေပျမိဳ႕ၾကီးသည္ လွခ်င္တိုင္း လွေနသည္။ ပင္လယ္ျပာျပာကို ေနာက္ခံထားကာ အနီေရာင္ အုတ္ၾကြပ္ေခါင္မိုးမ်ား၊ တိုက္ခန္း၀ရန္တာမ်ားတြင္ လွန္းထားေသာ ေရာင္စံုအ၀တ္စမ်ားႏွင့္အတူ အိမ္တိုင္းလိုလိုတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ပန္းအိုး၊ ပန္းပြင့္မ်ားေၾကာင့္ ေရာင္စံုျခယ္ထားေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုပင္။
"ဒီဒီရာ.. ညည္း ေရခ်ိဳးေဆာင္သြားတာ ၾကာလွခ်ည္လား။"
ဖဲလ္လစ္ရွိေနရာသည္ အရွင္လုလိယက္စ္အိမ္ၾကီး၏ အေပၚဆံုးေနရာ ဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲမွာ ျဖစ္သည္။ ပံုစံတူလိုမ်ိဳး ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ တစ္ဖက္ျခံကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အျပင္ဥယ်ာဥ္ေနရာမွ စကားသံမ်ားကိုလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ၾကားရတတ္သည္။ အခုလည္း တစ္ဖက္အိမ္၏ အိမ္ေအာက္ဆံုးေနရာ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွ စကားသံကို သူ ၾကားလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ဧည့္ခန္းေဆာင္အလယ္ ေရကန္ေဘးနားအစြန္းတြင္ ထိုင္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလး၏ ပံုရိပ္ကိုလည္း မသဲမကြဲျမင္ေနရသည္။
"အစ္ကိုနဲ႔သြားတာပဲ.. မယ္မယ္ကလည္း.."
"ညည္းေနာ္။ အ၀တ္အစားကလည္း ျပည့္တန္ဆာပံုစံမ်ိဳး ၀တ္ထားရလား။"
YOU ARE READING
ထာ၀ရ ပုံပေ
Historical Fictionအေဒီ ၇၉ ခုနှစ် .. ပုံပေမြို့.. ရောမအင်ပါယာ ဒဏ္ဏာရီမဟုတ်တဲ့ ရာဇဝင်ထဲက အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုလား ဒါမှမဟုတ်.. ရာဇဝင်တွင်မကျန်ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ဏာရီဇာတ်လမ်းလေးပဲလား... ........ ေအဒီ ၇၉ ခုႏွစ္ .. ပံုေပျမိဳ႕.. ေရာမအင္ပါယာ ဒဏၰာရီမဟုတ္တဲ့ ရာဇ၀င္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္...
