ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 44 (2017) (Zawgyi)

ေအာက္တိုဘာလ

၂၀၁၇ ခုႏွစ္

ပံုေပျမိဳ႕ေဟာင္း

အီတလီႏိုင္ငံ

မာကို၏ေရွ႕တြင္ ထိုင္ေနေသာ လူငယ္သည္ ကိုလာဗူးကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းထားကာ ဖန္ခြက္ထဲ ဂရုတစိုက္ ေလာင္းထည့္ေနသည္။ ဖန္ခြက္၏ တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္အေရာက္မွာ ရပ္လိုက္ျပီး ေဘးဘက္သို႔ ျပန္ခ်သည္။ ေမာ့ေသာက္ျခင္းမရွိ။ ဆိုင္ျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနသည္။

"ပံုေပက အိမ္ေတြအားလံုးနီးပါး ဘာလို႔ ေအာက္ထပ္ေတြပဲ က်န္ခဲ့လဲ မင္းသိလား။"

ပီဇာကို ကိုက္၀ါးရင္း မာကို လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ေျဖလိမ့္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သူ သိျပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေျဖကို ေစာင့္ေနသည္မဟုတ္။ မိမိေျပာခ်င္သည္ကို ေျပာလို႔ရရန္ စကားေခၚရံုသက္သက္ျဖစ္သည္။

"ပံုေပျမိဳ႕ၾကီးဟာ မီးေတာင္ေပါက္ျပီးတာနဲ႔ ၀ုန္းခနဲ ပ်က္စီးသြားတာ မဟုတ္ဘူးေလကြာ။ မီးေတာင္ရွိတဲ့ေနရာနဲ႔ ပံုေပျမိဳ႕ဟာ အလွမ္းေ၀းတယ္။ ေခ်ာ္ျပာေတြ၊ ေခ်ာ္မွုန္ေတြ၊ ေက်ာက္ခဲငယ္ေတြ၊ ျမိဳ႕ေပၚကိုက်လာရာကေန တျဖည္းျဖည္းမ်ားလာျပီး အိမ္ေခါင္မိုးေတြက ေက်ာက္ခဲေတြရဲ႕ အေလးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ေတြျပိဳ၊ မီးေတြေလာင္ ျဖစ္တယ္။ အေဆာက္အဦးေတြရဲ႕ အမိုးေတြ၊ ၀ရန္တာေတြ၊ အေပၚထပ္ပိုင္းေတြဟာ အကုန္ျပိဳတာပဲ။"

ထိုအခ်ိန္က မီးေတာင္ၾကီးမွန္း မည္သူမ်ွ သိမထားခဲ့ၾက။ ေရွးပညာရွင္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ မီးေတာင္ေဟာင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆထားေၾကာင္း မွတ္တမ္းအခ်ိဳ႕တြင္ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ စိမ္းစိုေသာေတာတန္း၊ ေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ သာယာေနခဲ့ေသာ မီးေတာင္ၾကီး၏ ေအာက္ေျခတြင္ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ား ရွိေနခဲ့သည္။ ေျမမ်က္ႏွာျပင္ေအာက္ သံုးမိုင္ေက်ာ္ခန္႔ အကြာအေ၀းတြင္ ျဖစ္သည္။ ထို ေက်ာက္ရည္ပူမ်ား၏ ဖိအားေၾကာင့္ ပံုေပျမိဳ႕အနီးႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ငလ်င္လွဳပ္မွုမ်ား စဥ္ဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။ ပံုေပျမိဳ႕သူ၊ ျမိဳ႕သားမ်ားကမူ ေသမင္းေခၚသံျဖစ္သည့္ ထိုငလ်င္မ်ားကို နတ္ဘုရားမ်ား၏ ေဒါသဟုသာ မွတ္ယူကာ ပူေဇာ္ဆုေတာင္းမွုမ်ားျဖင့္ ေျဖသိမ့္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။