ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 14 (Zawgyi)

မိုးမလင္းေသးပါ။ အိမ္ေရွ႕ႏွင့္ ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ ထြန္းထားေသာ မီးတိုင္မ်ားေၾကာင့္ လင္းထင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ၾကီးတစ္အိမ္လံုး သြားလာလွုပ္ရွားသူမ်ား၊ အထုပ္အပိုးသယ္သူမ်ား၊ ကူညီေပးေနသူကၽြန္မ်ားႏွင့္ လွဳပ္ရွားဆူညံေနၾကသည္။ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ အရိပ္မ်ားသည္ အိမ္နံရံမ်ားမွ ေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားထက္တြင္ ေပၚလိုက္၊ ေပ်ာက္လိုက္ႏွင့္ အရိပ္ထင္ေနသည္။

ျမင္းလွည္းႏွစ္စီးကို အိမ္ၾကီးေရွ႕တြင္ ရပ္တန္႔ထားသည္။ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ျမင္းလွည္းသမားသည္ ေဆာင္းတြင္းေရာက္ခါနီး ေအးလွေသာေၾကာင့္ ၀တ္ရံုထူကို လံုလံုျခံဳထားသည္။

တစ္ဖက္အိမ္မွ ဒီဒီရာႏွင့္ ဒါမီဒယ္တို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာၾကသည္။ ဒီဒီရာသည္ လွပစြာ ျပင္ဆင္ထားသည္။ အခ်ိန္သိပ္မရသျဖင့္ ဆံထံုးႏွင့္ဆံပင္ပံုစံကေတာ့ ရိုးရိုးေလးျဖစ္သည္။ က်စ္ဆံျမီးက်စ္ကာ ျပန္ေခြထားသည့္ ဆံလိပ္မ်ားႏွင့္ ေခြလိပ္က်ေနေသာ အနက္ေရာင္ ဆံပင္လိပ္ငယ္မ်ားႏွင့္ ျဖစ္သည္။ အဖိုးတန္ပိုးသားျခံဳထည္ကို ေခါင္းမွလႊမ္းျခံဳထားသည္။

ျမင္းလွည္းနံရံတြင္ ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ားျဖင့္ ပံုေဖာ္ထားသလို ေငြျပားမ်ားႏွင့္ တန္ဆာဆင္ထားေသးသည္။ မီးတိုင္မွ အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ျဖိဳးခနဲ ဖ်က္ခနဲ လင္းလက္ေနသည္။ ျမင္းလွည္းဘီးၾကီးမ်ားသည္ ေလးလံေသာ လွည္းႏွင့္အညီ ၾကီးမားလွသည္။ လူ၀င္ေပါက္သည္ နံေဘးမွ မဟုတ္။ အေနာက္ဘက္မွျဖစ္သည္။ မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္လို ရွင္းသန္႔လွပေနေသာ ခ်စ္စရာဒီဒီရာေလးသည္ အေစခံကၽြန္မ်ားခ်ေပးေသာ ေခြးေျခပုေလးမွတစ္ဆင့္ ျမင္းလွည္းေနာက္သို႔ ၀င္ေရာက္သြားသည္။ သူမေနာက္မွ သူမ၏အထိန္းေတာ္ အေစခံမၾကီးႏွင့္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ဒါမီဒယ္သည္ ဆက္လက္ လိုက္ပါသြားသည္။

"က်ဳပ္အစ္ကိုေရာ အဘိုးၾကီး.."

အားရီးယူးစ္သည္ အိပ္ခ်င္မေျပေသးဟန္ သန္းေ၀လိုက္သည္။ မေန႔ညကေသာက္ခဲ့သည့္ စပ်စ္ရည္မ်ား၏ အရွိန္မေသေသးေၾကာင့္ မ်က္လံုးမ်ား နီရဲေနသည္။ ေျခလွမ္းကမမွန္ခ်င္။ အိမ္ထိန္းအဘိုးအိုမွာ မတိုက္မိေအာင္ ေရွာင္ေပးလိုက္ရသည္။