ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 7 (Unicode)

ရွှေရောင်သန်းသော နေခြည်တန်းများသည် ပုံပေမြို့တစ်မြို့လုံးကို ပဝါပါးတစ်ခုနှယ် လွှမ်းခြုံလို့ထားသည်။ တစ်နေ့တာအတွက် နောက်ဆုံးအချိန်ဖြစ်သည့် နေဝင်ချိန်သည် အလှပဆုံးနှင့် အဆန်းကြယ်ဆုံးအချိန်တစ်ခုပင်။

လုလိယက်စ်အိမ်ကြီး၏ အပေါ်ဆုံးထပ်ရှိ ဥယျာဉ်ကြီး၏အလယ်တွင် ကချေသည် အမျိုးသမီးငယ်များသည် ညနေခင်း နေမင်းကြီးကို နောက်ခံထားကာ မြူးကြွစွာ ကခုန်နေကြသည်။ ၎င်းတို့၏ ပါးလွှာသော အဝတ်အစားခြုံလွှာများသည် လှမ်းမြင်နေရသော ပင်လယ်လှိုင်းများလို လူးကာလွန့်ကာ လှုပ်ရှားနေသည်။ မြက်ခင်းပြင်ထက်မှ ဖိနပ်မပါသည့် ခြေဖဝါးများသည် နောက်ခံဂီတသံများနှင့်အတူ မြူးကြွစွာ ခုန်ပေါက်နေသည်။ ခါး၊ တင်၊ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သား တို့သည် စည်းချက်ညီစွာ လှုပ်ရှားနေသည်။ ကချေသည်များ၏ လက်ချောင်းများတွင် တပ်ဆင်ထားသော ဇွန်းပုံစံသစ်သားလင်ကွင်းငယ်များမှ တီးခတ်သံသည်လည်း နာပျော်ဖွယ်ကောင်းသည်။

ကချေသည်အမျိုးသမီးများ၏ ရှေ့တွင်မူ စကျင်ကျောက်ဖြူများဖြင့် လှပစွာ တန်ဆာဆင်ထားသော ရေပန်းငယ်မှ ရေမှုန်ရေပွားများ ဖြာထွက်နေသည်။

နေရောင်ခြည်..

လင်းလက်နေသော ရေမှုန်များ..

ကခုန်နေသော ကချေသည်..

မြူးကြွသော ဂီတသံ..

အရာရာသည် ပနံရစွာ လှပနေသည်။

ပင်လယ်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ထားသည့် ညစာခန်းမကြီးကို အနွေးဓါတ်ရစေရန် ခန်းမကြီး၏ လေးဘက်လေးရံတွင် ရဲရဲတောက်နေသည့် မီးခဲများထည့်ထားသည့် ကြေးခြေထောက်ပါ မီးခံအိုးများရှိသည်။ သဘာဝရှုခင်းများနှင့် ဖျော်ဖြေမှုများကို ကောင်းမွန်စွာ ခံစားရစေရန် လဲလျောင်းစားသောက်ရာတွင် အသုံးပြုသည့် ရွှေအိုရောင် သစ်သားခုတင်များကို ခပ်ကျဲကျဲနေရာချထားသည်။ ခုတင်များထက်မှ အခင်းများ၊ လက်ခုခေါင်းအုံးများသည်လည်း အဖိုးအထိုက်ဆုံး၊ အကောင်းဆုံးများဖြစ်သည်။ ရွှေသားအစစ်ချည်မျှင်များဖြင့် လက်ရာမြောက်စွာ ပုံဖော်ထားသည်။ ထိုခုတင်များထက်တွင် လုလိယက်စ်၊ ညီဖြစ်သူ အားရီးယူးစ်နှင့်အတူ ဖိတ်ကြားထားသော ဧည့်သည်များ လှဲလျောင်းစားသောက်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။